Barcelona została założona w III w. p.n.e. przez Greków, następnie zajęta przez Kartagińczyków. W 201 r. p.n.e. (po drugiej wojnie punickiej) kartagińskie miasto Barcino przeszło w ręce Rzymian. W 712 r. miasto zostało opanowane przez Arabów i znajdowało się pod ich panowaniem przez prawie 200 lat. W latach 874-1137 Barcelona była stolicą niezależnego hrabstwa. Po zjednoczeniu z Kastylią znaczenie Barcelony obniżyło się. W XIX i XX w. miasto rozwijało się dynamicznie, jako główne centrum przemysłowe kraju.

Miasto genialnego artysty okresu secesji - Gaudiego. Ramblas - pełna kawiarenek, sklepów, restauracji i kiosków z prasą, jest sercem życia i wizerunkiem własnym Barcelony. Przecina na pół stare miasto. Nazwa wywodzi się z arabskiego 'ramla' (potok), przypomina, że we wcześniejszych czasach Ramblas wyznaczały bieg wysychającej okresowo rzeki. W XIV w było już wybrukowane.

La Sagrada Familia (kościół pątniczy pod wezwaniem Świętej Rodziny). Budowa rozpoczęła się w 1882 roku. Gaudi poświęcił się jej całkowicie, zamieszkał nawet w warsztacie na placu budowy. Sama wielkość budynku jest imponująca: każda igliczka wznosi się na wysokość ponad 100 metrów. Porównywano je już do wszystkiego: od podziurawionych cygar, do niebiańskich kijów bilardowych. Według Gaudiego symbolizują dwunastu apostołów. Gaudi zamierzał jeszcze wybudować 180 metrową wieżę symbolizującą Baranka, ale nie zdążył - w 1926 r. został przejechany przez tramwaj i zmarł, a jego śmierć uznano w Katalonii za katastrofę narodową Prace rozpoczęto na nowo pod koniec lat 50 i trwają one dalej.

Casa Batllo (ukończona w 1907) zaprojektowana przez Gaudiego, dla przemysłowca Josepa Batllo. Porównana przez Dalego do "spokojnych wód jeziora". Można tu zauważyć motyw zwierzęcy: kamienna fasada zwisa w fałdach niczym skóra, a poskręcane balustrady balkonów patrzą z dołu złowrogimi oczami.

Casa Mila (prace trwały od 1905 do 1911). Jego pomarszczona fasada jest inspirowana górą Montserrat. Z zewnątrz widać dach a na nim położone blisko siebie enigmatyczne kominy.

Park Güell, po Sagrada Familia, najambitniejsze dzieło Gaudiego. Powstał w latach 1904-1914 i został udostępniony w 1922 roku. To dzieło Gaudiego zostało wpisane przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa kulturalnego. Duże wrażenie sprawia Sala Stu Kolumn, mieniąca się szkłem i ceramiką. Schody o zoomorficznych poręczach wiodą stąd na Gran Placa Circular - taras widokowy, wzdłuż którego ciągnie się najdłuższa ponoć ławka świata. Część dekoracji wykonał najzdolniejszy współpracownik i kontynuator Gaudiego - Josep Maria Jujola. W parku stoi Casa - Museu Gaudi, dom zbudowany przez Francesca Berenguera, w którym Gaudi mieszkał w latach 1906-1926.