Kadyks należy do najstarszych znanych osad w Hiszpanii. Założony został przez Fenicjan około 1100 r. p.n.e.
jako Gadir i od tego czasu był jednym z najbardziej znaczących portów na półwyspie. Tradycja sytuuje je na
wysepce połączonej mostem z lądem stałym, gdzie znajdował się port. Po II wojnie punickiej (201 p.n.e.)
miasto dobrowolnie oddało się pod panowanie Rzymian, dzięki czemu nie tylko nie straciło, ale i zyskało
liczne przywileje. Cezar nadał mieszkańcom miasta prawa obywatelstwa rzymskiego. Lata świetności, z których
to czasów pochodzi centralna część miasta w takiej formie, w jakiej znamy ją współcześnie, przypadły na
wiek XVIII. W tym okresie na skutek zamulenia rzeki od Sewilli do oceanu, port w Kadyksie posiadał niemal
wyłączny monopol na handel z kontynentem amerykańskim. Dzięki złotu i srebru z Ameryki wybudowano katedrę
z pozłacaną kopułą oraz liczne mniejsze kościoły, jak również wiele budowli publicznych.
W okresie wędrówek ludów stracił na znaczeniu. Znaczenie odzyskał w XIII w. po zdobyciu Kadyksu za Alfonsa
X Mądrego. Rozkwit po odkryciu Ameryki (główny ośrodek handlu złotem i srebrem). Wielokrotnie niszczony
przez wojska angielskie (XVI, XVII, XVIII w.). W latach 1810-1812 oblegany przez wojska napoleońskie.
Siedziba junty centralnej, na wniosek której Kortezy uchwaliły w marcu 1812 pierwszą hiszpańską
demokratyczną konstytucję.
Stary Kadyks, zajmujący obszar małego półwyspu, wygląda obecnie prawie tak samo, jak w okresie
swojego największego rozkwitu.
Nadbrzeżne fortyfikacje oraz nadmorskie alamedas park lub trawiasta promenada) są zupełnie
wyjątkowe.
Neoklasycystyczna katedra została wybudowana w XVIII-XIX w. Zabytkowy szpital Nuestra Senora del Carmen
pochodzi z XVIII w., mury obronne wzniesiono w XVII w. W XIII-wiecznym kościele Kapucynów Santa Catalina
znajduje się malowidło "Małżeństwo św. Katarzyny" B. E. Murilla, podczas malowania którego
artysta spadł i poniósł śmierć.
Pamiątką epoki rzymskiej są ruiny amfiteatru.
|