Pagoda ma około 4,6 metra wysokości, wzgórze jest częścią grzbietu górskiego ciągnącego się pomiędzy Sittaung i Thanlwin. Została zbudowana na granitowej bryle, o kształcie przypominającym jajko, osadzonej na szczycie wystającej, płaskiej półki skalnej, oddzielonej od samej góry szczeliną skalną. Ponad tą szczeliną przerzucony jest most z metalu. Z przeciwnej strony półka kończy się pionową ścianą.

Pagoda Kyaikhtiyo jest jedną z najstarszych i najbardziej czczonych pagód w Myanmarze. Podania głoszą, że została zbudowana już za czasów Buddy 2400 lat temu. Zgodnie z tradycją Mon, nazwa jest zniekształceniem słowa Kyaik-ithi-yo. W języku Mon słowo "Kyaik" oznacza "pagoda", "yo" - "dźwigać głowę pustelnika"; w języku Pali słowo "ithi" oznacza pustelnika. Całość nazwy można przetłumaczyć jako: "pagoda dźwigająca głowę pustelnika". Legenda mówi, że po tym jak pustelnik otrzymał włos Buddy, nosił go w węzełku z własnych włosów aż znalazł skalną bryłę która przypominała jego głowę. Wtedy zbudował na niej stupę i złożył w niej relikwię.

Pagoda "wisi" pod ekstremalnym kątem na półce skalnej. Obecnie jest w całości pokryta zlotem. Delikatnie rozhuśtawszy bryłę pagody można pod nią przeciągnąć nić, pozornie wydaje się, że dodatkowe kilka kilogramów czy silny wiatr mogą posłać to cudo w dół przepaści wprost z miejsca, na którym stoi od niepamiętnych czasów. Nie wiadomo jakie siły utrzymują skałę na jej miejscu. Pobożni Buddyści przypisują to mocy reliktu złożonego w pagodzie. Tysiące wiernych przybywa do pagody od października do marca. Okres ten jest czasem pielgrzymek. Szczególnie w dzień pełni księżyca Tabaung. Wtedy to platforma pagody rozświetlona jest dziewięcioma tysiącami świec oferowanymi przez wiernych zebranych dookoła pagody, oferujących, owoce, pożywienie i kadzidło Buddzie. Czasami wierni widzą odbicia kolorowych promieni na wizerunku Buddy. Odczytują to jako pomyślny dla nich znak.

Mężczyźni modlący się u jego podnóża przyklejają wotywne opłatki złota. Dla kobiet wydzielono miejsce nieco dalej.