Bazylika Narodzenia Pańskiego
Wybudowany ponad grotą, uważaną za miejsce narodzin Jezusa, kościół jest jedną z najstarszych chrześcijańskich świątyń, w której odprawiane są nabożeństwa. Pierwotny kościół, wzniesiony w IV w. przez cesarza Konstantyna, został znacznie przebudowany około 530 r. przez Justyniana.

Cesarz Justynian zamierzał tu stworzyć świątynię, która przyćmi wszystkie inne, łącznie z kościołami Jerozolimy. Poza wielokrotnie wymienianym dachem i posadzką, zasadnicza konstrukcja projektu Justyniana przetrwała do dziś. 6 czerwca 1099 r. kościół przejęli krzyżowcy. Tutaj dokonywali koronacji swoich królów, a w latach 1165-1169 odrestaurowali budowlę, odnawiając dekoracje wnętrz i wymieniając dach. Za czasów Saladyna Arabowie odnosili się do kościoła z należytym szacunkiem. Po pokonaniu egipskiego sułtana przez Mameluków w XIII w. rozpoczął się długi okres bezczeszczenia i zaniedbania świątyni. Sporadyczne remonty, plądrowanie, trzęsienie ziemi w 1834 r. i pożar w 1869 r., który zniszczył wystrój groty - wszystko to odegrało ponurą i niszczącą rolę.  

Kaplica Groty Mlecznej
Tradycja głosi, że Święta Rodzina w drodze do Egiptu znalazła schronienie w grocie, w której dzisiaj mieści się franciszkańska kaplica. Według legendy, gdy Maryja karmiła piersią Dzieciątko, kilka kropli mleka spadło na ziemię.
Od mleka całe wnętrze groty zabarwiło się na biało. Przychodzą tu kobiety, żeby modlić się o pomyślne karmienie, a pielgrzymi kupują porcje sproszkowanego białego kamienia. Od Placu do kaplicy (wejście o charakterystycznej, kiczowatej oprawie) idzie się kilka minut ulicą Milk Grotto.