Cezarea Palestyńska, Cezarea Nadmorska, łacińskie Caesarea Palestina, Caesarea Maritima, Caesarea
Stratonis, Stratonis Turris, obecnie osada Kajsarije, miasto portowe w Palestynie, założone
37-34 p.n.e. przez Heroda I Wielkiego, nazwane Cezareą ku czci Oktawiana Augusta, adoptowanego syna Cezara.
Siedziba rzymskich prokuratorów Judei i Samarii. Przez prawie 600 lat Cezarea była stolicą rzymskiej
prowincji Judei. Za czasów swej świetności miasto było jednym z wielkich portów handlowych Cesarstwa
Rzymskiego, później zamieszkali tu krzyżowcy. Ośrodek hellenizmu w hebrajskiej Palestynie. Punkt oparcia
Rzymian w czasie wojny żydowskiej (66-70).
Jeden z głównych ośrodków starożytnego chrześcijaństwa, związany z działalnością apostołów Piotra i Pawła
(więzionego tu 2 lata).
Około 231 w Cezareii Palestyńskiej przebywał filozof i teolog Orygenes, który założył tu szkołę
filozoficzną.
Z Cezareii Palestyńskiej pochodzili historycy Euzebiusz (biskup Cezarei) i Prokopiusz.
Zachowały się ruiny budowli rzymskich (hipodrom, amfiteatr, akwedukt z II w., domy z mozaikami)
i bizantyjskich (V-VI w.), ruiny synagogi, mury miejskie z bramą i resztki katedry z czasów wypraw
krzyżowych (XIII w.).
|