BRAMA JAFFY. Przy tej bramie rozpoczynała się niegdyś droga do Jaffy; była to zarazem główna droga do miasta. W przeszłości od bramy do Cytadeli ciągnął się mur; w 1898 turecki sułtan Abdul Hamid nakazał go zburzyć a fosę zasypać, by umożliwić wjazd do miasta niemieckiemu cesarzowi Wilhelmowi II wraz ze świtą. Wewnątrz, zaraz obok bramy, znajdują się dwa groby, w których - jak się sądzi - leżą architekci ścięci na rozkaz Sulejmana za pozostawienie góry Syjon na zewnątrz murów miejskich.
Brama Jafy jest niewielką bryłą, przez którą przebiega zygzakowaty tunel dla pieszych (wygięty kształt przejścia miał na celu zmniejszenie impetu atakujących oddziałów wroga - takie samo rozwiązanie zastosowano w Bramie Damasceńskiej i Syjońskiej). Po arabsku nazwa bramy brzmi Bab al-Khalil (Brama Przyjaciela), co odnosi się do świętego miasta Hebron (po arabsku Al-Khalil). Po hebrajsku brama nazywa się Sha`ar Yafo, gdyż był to początek starej drogi prowadzącej do historycznego portu Jafa.

BRAMA DAMASCEŃSKA. Najatrakcyjniejsza i najbardziej zatłoczona. Nazwali ją tak Chrześcijanie, ponieważ tu zaczynała się droga do stolicy Syrii. Po hebrajsku zwie się Brama Nablus (Sha`ar Shechem), ponieważ ta sama droga prowadziła również do żydowskiej stolicy Samarii. Po arabsku zwie się Brama Kolumny z powodu pobliskiej kolumny wzniesionej przez rzymskiego cesarza Hadriana.
Sama brama w obecnej postaci pochodzi z czasów Sulejmana Wspaniałego, choć w tym miejscu brama istniała już na długo przed przybyciem Turków. Było to główne wejście do miasta już w czasach Agryppów, którzy panowali w I wieku p.n.e. Za panowania cesarza rzymskiego Hadriana brama została znacznie powiększona. Fundamenty "Wielkiej Bramy" Hadriana odkryto podczas prac restauracyjnych w 1967 r. i obecnie są udostępnione turystom. Stojąc twarzą do zewnętrznej strony bramy, należy wejść na schody po prawej stronie prowadzące na niewielki placyk, przejść przez drzwi pod przejściem i po prawej, u podnóża muru, widoczna będzie stara brama rzymska. Jest to właściwie tylko jedno z dwóch małych wejść, które otaczały dużo większą bramę centralną (wyraźnie przedstawioną na miedzianej tablicy na murze).
Wewnątrz widać ślady prowadzonych na tym terenie wykopalisk. Obszerne sale mieszczą obecnie kolekcję przedstawiającą historię bramy i jej okolic. Tędy prowadzi też droga do jednego z wejść na mury obronne.
Arabowie znają tę bramę pod nazwą Bab al-Amud (Brama Kolumny) pochodzą od wzniesionej przez cesarza Hadriana kolumny, która stała niegdyś na placu za bramą. Kolumna ta pokazana jest na mapie z Madaby, czyli mozaice bizantyjskiej odkrytej w Jordanii, której kopia wystawiona jest na obszarze wykopalisk na Cardo rzymskim.

BRAMA HERODA. Tędy 15 lipca 1099 r. wkroczyli do Starego Miasta krzyżowcy. Po hebrajsku brama ta nazywa się Sha'ar HaPerahim, a po arabsku Bab as-Zahra (Brama Kwiatów).

BRAMA LWIA / ŚW. SZCZEPANA. Po klęsce krzyżowców w 1187 r. zaczęto ją nazywać Bramą św. Szczepana, na pamiątkę ukamienowanego w pobliżu pierwszego chrześcijańskiego męczennika. Nazwa Brama Lwia nawiązuje do herbu sułtana Mameluków Bajbarsa, używanego później przez Sulejmana.
Nazwa hebrajska Sha`ar Ha` Arayot (Brama Lwów) pochodzi od dwóch par lwów heraldycznych wyrytych po obu stronach bramy.

BRAMA GNOJNA (OWCZA). Nazwa ma związek z gruzami i nieczystościami - tereny powyżej murów wokół bramy były lokalnym wysypiskiem śmieci. Arabowie zwą bramę Bramą Maurów lub Mugrebinów z powodu mieszkających tu w XVI w. imigrantów z północnej Afryki.
W języku hebrajskim nazwa Bramy Gnojnej brzmi Sha`ar HaAshpot. Obecnie najmniejsza z bram miejskich, niegdyś była jeszcze skromniejszych rozmiarów. Jordańczycy poszerzyli ją w czasach swej władzy nad miastem, by umożliwić przejazd samochodom. Wciąż widać ślady oryginalnego, węższego łuku osmańskiego.

BRAMA SYJOŃSKA. Arabowie od końca średniowiecza zwą ją Bramą Dzielnicy Żydowskiej. Liczne dziury po kulach wymownie świadczą o zażartych walkach, jakie toczono w tym rejonie w czasie wojny o niepodległość (1948r.)
Brama Syjońska musiała zostać wydrążona, aby zapewnić dostęp do klasztoru franciszkanów pozostawionego przez architektów Sulejmana poza murami miasta. Podczas wojny w 1948r. żołnierze izraelscy, utrzymujący swe pozycje na górze Syjon, próbowali się tędy przedostać, z desperackim zamiarem przyniesienia pomocy okupowanej Dzielnicy Żydowskiej. Najpierw próbowali wysadzić mur w miejscu oddalonym o 100 m od bramy (wciąż widać ślady), a gdy to się nie udało, rozpoczęli frontalny atak, który zakończył się tragicznie. W bramę wmurowana jest tablica pamiątkowa poświęcona poległym, a podziurawiona kulami fasada świadczy o tym, jak zażarte walki musiały się tu toczyć. Żydzi nazywają tę bramę Sha`ar Ziyon, a Arabowie Bab Haret al-Yahud (Brama Dzielnicy Żydowskiej).

BRAMA NOWA. Jest to najmłodsza brama do Starego Miasta zbudowana w 1887 r. przez sułtana Abdula Hamida; miała ona ułatwić dostęp do miasta od strony nowych osiedli za północnym murem.
Hebrajska nazwa bramy brzmi Sha'ar He-Hadash, a arabska Bab al-Jedid.

BRAMA ZŁOTA. Obecnie zamurowana, niegdyś prowadziła na Wzgórze Świątynne. Niektórzy uważają, że tędy wjedzie do miasta Mesjasz. Bramę zamurowali prawdopodobnie muzułmanie w VII w., by uniemożliwić wstęp na Haram esh-Sharif wyznawcom innych religii. Równie popularna jest wersja, że muzułmanie zrobili to, aby żydowski Mesjasz nie mógł się dostać do Haram.
Wzmianki o wschodniej bramie do świątyni można znaleźć już w Misznie, a w obecnej konstrukcji występują elementy architektury z czasów Heroda. Niektórzy wierzą, że właśnie tędy Mesjasz dostanie się do miasta (Ez 44, 1-3).