To fragment zbudowanego w 20 r. p.n.e. przez Heroda Wielkiego muru otaczającego dziedziniec Drugiej Świątyni. Rzymianie zniszczyli świątynię w 70 r., lecz ponieważ, jak twierdzą teksty rabiniczne, szechina (boska obecność) nigdy nie opuściła tej ściany, jest ona uważana za najświętsze ze wszystkich miejsc żydowskich. W okresie osmańskim ściana stała się celem pielgrzymek, miejscem, do którego Żydzi przychodzili opłakiwać swoich przodków i zniszczenie Jerozolimy - stąd właśnie pochodzi nazwa Ściana Płaczu.

Ściana podzielona jest na dwie części, północną dla mężczyzn i mniejszą, południową dla kobiet.

Warto zwrócić uwagę na różnorodne style architektoniczne widoczne w samej ścianie. Wielkie dolne warstwy utworzone są z kamieni z okresu Heroda, które można rozpoznać po szlifowanych krawędziach. Ponad nimi widać uformowane nieco inaczej kamienie pochodzące z czasów powstania meczetu Al-Aqsa. Z bliska widać też powciskane w szczeliny zwitki papieru, od krótkich notatek po niemal całe książki. Istnieje bowiem przekonanie, że wetknięcie kartki z zapisaną prośbą w szczelinę w ścianie zwiększa skuteczność modlitwy. Karteczkę, którą wsunął między kamienie Jan Paweł II, podczas swej wizyty w Jerozolimie w marcu 2000, przewieziono od razu do Instytutu Iad Vashem.

O każdej porze dnia i nocy można tu zobaczyć kołyszących się tam i z powrotem chasydów w charakterystycznych czarnych strojach. Ruch ciała jest ściśle skoordynowany z modlitwą i większość modlących się Żydów wykonuje go automatycznie.

Dzielnica żydowska
W przybliżeniu można ją określić jako obszar na południe od Bab as-Silsila St i na wschód od Habad St. Dzielnicę Żydowską rozpoznaje się natychmiast po szlifowanych kamieniach, równych, dokładnie wyznaczonych krawędziach i atmosferze, jakby nikt tu nie mieszkał.

Zrównana z ziemią podczas walk w 1948 r. Dzielnica Żydowska została niemal całkowicie zrekonstruowana po odzyskaniu jej przez Izrael w 1967 r. Architektura tej części miasta, choć nowoczesna, utrzymana jest w tradycyjnym stylu, dzięki czemu mimo innej atmosfery pozostaje w zgodzie z charakterem Starego Miasta.