Jednak jego popularność wśród pielgrzymów wynika bardziej z tradycyjnych wierzeń, że krypta znajduje się na miejscu domu Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Marii Panny.

Krzyżowcy zbudowali kościół w 1140 r. wraz z przylegającą doń małą kaplicą ze schodami prowadzącymi w dół do sadzawki, przy której Jezus uzdrowił chorego (J5,1-18). Gdy Jerozolimę zdobył Saladyn, kościół został przekształcony w muzułmańską szkołę teologiczną. Nad wejściem do kościoła wciąż widnieje świadcząca o tym inskrypcja. Kolejni władcy pozwolili kościołowi popaść w ruinę i w XVIII w. gruzy i odpadki sięgały dachu. W 1856 r. Turcy osmańscy podarowali kościół Francji w dowód wdzięczności za wsparcie w wojnie krymskiej przeciwko Rosji. Francuzi doprowadzili budynek do porządku.

Kościół słynie nie tylko z pięknych rozwiązań architektonicznych, lecz również ze wspaniałej akustyki.

Obok kościoła ciągną się efektowne ruiny otaczające SADZAWKĘ  BETESDA. Przychodzili tu wyznawcy boga Serapisa w nadziei na cudowne uleczenie. Jan opowiada w swej ewangelii o tym, jak Jezus uzdrowił tu człowieka chorego od 38 lat.

KOŚCIÓŁ  "DOMINUS  FLEVIT"  (PAN   ZAPŁAKAŁ)
Średniowieczni pielgrzymi twierdzili, że znaleźli skałę na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad losem Jerozolimy. W 1881 r. franciszkanie wznieśli w pobliżu kaplicę, ponieważ na samą skałę wstępu zabronili im muzułmanie.

Obecny kościół zbudowano w latach 1954-55; w czasie budowy natrafiono na pozostałości po klasztorze z V w. n.e. i rozległym cmentarzu z około 1500 r. p.n.e.

Szczególnie atrakcyjny jest widok na Kopułę Skały z okna przy ołtarzu.