Wzmiankowany w Biblii, a także w wykazie miejscowości faraona Szeszonka I, panującego 950-929 p.n.e. Zasiedlony od IV tysiąclecia p.n.e. Na czasy określane w archeologii Palestyny jako okres wczesnego brązu I (3200/3100-2850 p.n.e.) datować można znaleziska ceramiki m.in. z wyrytym imieniem faraona Narmera, poświadczające kontakty z Egiptem.

W tzw. okresie wczesnego brązu II (2900-2600 p.n.e.) Arad był otoczony murem i miał ok. 2-2,5 tys. mieszkańców. Pod koniec tego okresu miasto zostało opuszczone. W czasach Salomona (X w. p.n.e.) wzniesiono tu twierdzę na planie kwadratu dla ochrony szlaku handlowego z Judy do Moabu i Edomu. Arad był też siedzibą lokalnego urzędnika. Twierdza, kilkakrotnie burzona i odbudowywana, upadła ostatecznie w pocz. VI w. p.n.e. Z Aradu pochodzi grupa dokumentów (ostrakonów), tzw. archiwum Eliasziba (dowódcy twierdzy).

W okresie hellenistycznym (330-30 p.n.e.) istniała w Aradzie mała warownia, w I w. p.n.e. rzymski fort, należący do limesu palestyńskiego Heroda I Wielkiego, prawdopodobnie ostatecznie opuszczony w II w. n.e. Obecny Arad został założony 1961, ok. 9 km na wschód od starożytnego miasta.