Zespół dworski w dawnym majątku ziemskim..
Miejscowe dobra od końca XV w. stanowiły własność Szemiothów. W 2 poł. XVIII w. zostały one sprzedane
Gorskim i pozostały w ich rękach do 1 wojny światowej. Ostatnim właścicielem był Tomasz Gorski.
Po reformie rolnej w okresie międzywojennym majątek przeszedł prawdopodobnie na własność państwa
litewskiego, bowiem w 1931 r. w miejscowym dworze otwarto szkołę rolniczą. Zachował się dwór
wzniesiony w XVIII w. i kilkakrotnie przebudowywany w XIX i XX w. Jego najstarsza część
była drewniana, parterowa, wzniesiona na planie prostokąta, nakryta wysokim dachem. w końcu XIX w.
przy jej prawym boku wzniesiono trójkondygnacyjną wieżę, a na pocz. XX w. dobudowano do niej nowe,
murowane skrzydło, ustawione pod kątem prostym do starej części dworu. Budynek został znacznie przebudowany
po 2 wojnie światowej, na potrzeby umieszczonego tu sanatorium przeciwgruźliczego.
Zachowało się także kilka zabudowań gospodarczych majątku (w tym ruina drewnianego lamusa) oraz
park o powierzchni 4 ha, z trzema stawami, alejami spacerowymi i bramą wjazdową. Od 1986 r.
park objęty jest ochroną jako pomnik przyrody.
|