Dom K'Ojom. (Dom Muzyki). Ustawiony jest przy ulicy Recollection. Założony został w 1987 roku przez Samuela Franco Arce. Spełnia funkcje muzeum, gdzie prezentowana jest muzyka Majów rejestrowana podczas ceremonii i festiwali od 1984 roku.

Dom Popenoe. Położony jest na rogu ulicy Oriente i Avenidy 1a Sur. Wzniesiony w 1636 roku przez Luisa de las Infantasa Mendoze. Po zniszczeniu przez trzęsienie z 1773 roku, przez ponad półtora stulecia pozostawał pusty. W 1931 roku zakupiony został przez małżeństwo Popenoe (naukowców Kompanii United Fruit). W dwupokojowym wnętrzu znajduje się między innymi portret biskupa Marroquina, manekin Pedro de Alvarada, oryginalny piec chlebowy, meble oraz klatka dla gołębi pocztowych.

Domy. Domy prywatne w Antigua Guatemala są najczęściej budowane na podstawie kwadratu. Wewnątrz znajduje się patio. Jedna ze ścian zazwyczaj ozdobiona jest półfontannami zwanymi bucaro. (Większe domy mają kompletne fontanny w centralnych częściach patio). Ściany są bardzo grube, a narożne okna często zakratowane. Drewniane dachy wyłożone są dachówkami. Przed wejściami ustawione są żelazne guardacantones (słupki do zawiązywania koni). Styl takiego budownictwa zaczęto z biegiem czasu określać antiguańskim barokiem.

Katedra Santiago. Założona została w 1542 roku przy wschodniej części Parku Centralnego. Niszczona była kilkakrotnie przez trzęsienia ziemi. W 1670 roku zbudowana na nowo od podstaw. Po ostatnim trzęsieniu w 1773 roku pozostawała praktycznie w ruinie. W latach 1780-1820 odbudowywana.
Jest pięcionawowa i zamknięta sklepieniami beczkowymi. W fasadzie wyróżniają się udekorowane ozdobnym tynkiem trójbramowe wejście, stiukowe narożniki oraz wykute herby. Posiada barokowe wnętrze. W krypcie znajdują się kości Bernala Diaza del Castillo i prawdopodobnie Pedro de Alvarado. Wyróżnia się wykonanym przez rzeźbiarza Quiaro Catano posągiem Chrystusa.

Kolegium San Jeronimo. Zlokalizowane jest przy ruinach kościoła La Recoleccion. Zbudowane zostało w 1757 roku. W 1761 roku zwierzchnictwo nad nim objął król Hiszpanii Carlos III. W 1765 roku znajdował się w nim Urząd Celny. Później służył za koszary. Zniszczony został podczas trzęsienia ziemi z 1773 roku. Jest dwukondygnacyjną budowlą z wewnętrznym podwórzem i fontanną.

Kościół i klasztor Compana de Jesus. Poświęcony został w 1698 roku. Jest masywną strukturą, która naruszona została jednak przez trzęsienia ziemi w latach 1751 i 1773. Po wydaleniu z miasta Jezuitów służył jako fabryka tekstyliów. Jego fasada jest mieszanką ozdobnych stiuków, geometrycznych wzorów i motywów warzywnych. Klasztor wyróżnia się arkadowym korytarzem i wejściem z ozdobnym herbem. W 1978 roku, z funduszy UNESCO rozpoczęto jego renowację. Wspomaga ją także rząd Hiszpanii.

Kościół La Merced. Jego budowę rozpoczęto w 1548 roku. Ukończono w 1694 roku. Przebudowano w XIX wieku. Zlokalizowany jest przy północnym krańcu Avenidy 5 A. Wyróżnia się ozdobami architektonicznymi w postaci liści kwiatów oraz warzyw.
W 1717 roku poważnie zniszczony został wskutek trzęsienia ziemi. Odbudowa ukończona została w 1767 roku. W 1773 roku jego konstrukcja naruszona zostaje przez kolejne trzęsienie. W latach 1850-1855 ponownie zrekonstruowana (zmieniono wówczas fasadę na barokową i położono ozdobny tynk z motywami warzyw).
Jego solidna dzwonnica wyróżnia się pilastrami i sterczynami. Trójnawowe wnętrze jest skromnie udekorowane ze względu na fakt, że większość precjozów wywieziona została swego czasu do bliźniaczego kościoła Merced w Guatemala City. Pokaźna kopuła ozdobiona jest historycznymi lampami z 16 ceramicznymi wizerunkami lwów. Wejście główne ograniczone jest salomonikowymi kolumnami. Ustawiona jest przy nim także największa fontanna w mieście z motywami aniołów i warzyw (średnica 27 metrów).
W wielkanocny Wielki Piątek wyrusza z niego procesja pokutników.

Kościół La Recolecction. Zlokalizowany był na zachodnim krańcu ulicy Poniente. Do dzisiaj przetrwały tylko jego ruiny. Wzniesiony został w latach 1701-1708 przez Jose de Porres i jego syna Diego de Porres. Do użytku oddany został w 1717 roku. Zburzony podczas trzęsienia ziemi w 1773 roku. W 1978 roku w południowo-wschodnim sektorze jego parceli przeprowadzono duże prace restauracyjne.

Kościół Las Capuchinas. Znany także pod nazwą Nuestra Senora del Pilar de Zaragoza. W 1736 roku ufundowały go na klasztor siostry z Madrytu. W 1773 roku został opuszczony i do dzisiaj pozostaje w ruinie (próbowano wykorzystać go m.in. jako magazyn kawy). Wyróżnia się okrągłą, trzypoziomową strukturą z wewnętrznym ogrodem i 18 modlitewnymi celami dla sióstr Capuchinas.

Kościół Nuestra Senora de la Candelaria. Kościół wybudowany został w XVII wieku. Wyróżnia się kolumnami i barokową fasadą. Posiada drobne kwiatowe i geometryczne motywy w ścianach.

Kościół i klasztor San Francisco. Datowany jest na 1579 rok. W 1773 roku zniszczony został przez trzęsienie ziemi. W 1961 roku wzmocniono go betonowymi elementami. Jego fasada jest prototypem latynoskiego baroku. Wyróżnia się salomonikowymi kolumnami i trzema wyłożonymi stiukami niszami. Atrium budowli otoczone jest wysokim murem z wejściem ujętym w salomonikowe pilastry. Klasztor wybudowany został z przeznaczeniem dla 80 kleryków.
W jego skład wchodzi kaplica franciszkańskiego mnicha (fundatora kościoła) Hermano Pedro de San Jose Betancourt.

Kościół Santa Ana. Zbudowany został w 1715 roku (najstarszy kościół w dolinie Panchoy). Dwa lata potem zburzony podczas trzęsienia ziemi. Odbudowany w 1734 roku, ponownie zniszczony został w 1773 roku. W połowie XVIII wieku fasadę ozdobiono warstwą stiuków. W 1884 roku mniejsze trzęsienie ziemi zniszczyło kościelną kopułę. W 1981 roku oddany został do użytku po remoncie nadwerężonego dachu.
Przed kościołem wyznaczony jest teren na którym Indianki piorą ubrania.

Kościół Santa Catalina. Otwarty został 15 września 1647 roku. W 1694 roku dobudowano przewieszony nad ulicą łukowy most prowadzący do budynku, sadu i ogrodu po przeciwnej stronie ulicy. Kazały go skonstruować siostry, które w ten sposób mogły przechodzić niezauważone.

Kościół Santa Rosa de Lima. Ufundowany został przez Beaterio de Santa Catalina de Siena. Prace budowlane ukończono w 1720 roku. Wyróżnia się barokowymi "poduszkowymi" kolumnami.

Muzeum Antycznych Książek. Zlokalizowane jest w Parku Centralnym przy Pałacu del Ayuntamiento, w budynku pierwszej w Ameryce Środkowej drukarni. Zawiera wystawy kolonialnych druków (w tym pierwszej wydanej w 1663 roku gazety Explicatio Apologetica) oraz historyczne księgi.

Muzeum Santiago. Zlokalizowane jest w Pałacu Ayuntemiento. Wystawiane są w nim kolonialne meble, ceramika i broń. Wśród eksponatów wyróżnia się także portret Pedro de Alvarado.

Pałac arcybiskupa. Zlokalizowany jest na północ od katedry Santiago. Zbudowany został w latach 1706 - 1711. Do dzisiaj zachowały się jedynie jego brama wejściowa, przepaski i fasada wschodnia. Pierwotnie był to budynek dwukondygnacyjny z ozdobną galerią.

Pałac del Ayuntamiento. Ustawiony jest przy północnej stronie Parku Centralnego. Zbudowany w 1743 roku jest wynikiem współpracy trzech sławnych architektów: Diego de Porras, Juan de Dios Ristondo and Luis Diez de Navarro. Pierwotnie funkcjonował jako ratusz, a przez pewien okres również jako więzienie. Jego dwukondygnacyjna fasada przepruta jest kamiennymi toskańskimi kolumnami, a ściana wschodnia całkowicie wykuta w skale. Obecnie znajduje się w nim Muzeum de Santiago w którym prezentowane są kolonialne meble.

Pałac de los Capitanes. Zbudowany w 1543 roku przez Luisa Dieza de Navarro, wyróżnia się podwójnymi arkadamni w fasadzie (po 27 na każdym piętrze) oraz imponującym herbem króla Hiszpanii Karola III. Znajduje się w południowej części Parku Centralnego. W latach 1543-1773 mieściła się w nim siedziba Kapitanii Generalnej Gwatemali.
Obecnie znajduje się w nim lokalny rząd oraz główna siedziba policji departamentu Sacatepequez.

Park Centralny. W ciągu dnia mieszkańcy sprzedają na nim różnego rodzaju towary. Znajduje się przy nim sławna fontanna Syren z 1738 roku, zaprojektowana przez Diego de Porresa. W jego południowej części zlokalizowany jest Pałac de los Capitanes. Po stronie wschodniej natomiast położona jest katedra.

Pomnik A. Landivar. Osadzona w małym parku struktura 5 kolonialnych łuków. Jego nazwa pochodzi od nazwiska Rafaela Landivara - jezuickiego XVIII wiecznego poety.

Szkoła Tridentine. Wzniesiona została w 1758 roku w celach edukacji religijnej. Wyróżnia się ujętym w cztery żebrowe kolumny portalem, wydatnym belkowaniem z wizerunkiem Dziewicy Marii oraz łukowym krużgankiem.

Uniwersytet San Carlos. Założony został w 1676 roku jako trzeci uniwersytet w Ameryce. W jego głównym budynku z 1763 roku, od 1937 roku znajduje się Muzeum Sztuki Kolonialnej. Zaprojektowany został przez Bernardo Ramireza.