Przykładem wyjątkowego klejnotu jest elegancka i majestatyczna katedra, druga co do wielkości w kraju, z wysokimi dzwonnicami. Konsekrowana w 1649 r. Łączy barok z wyrafinowanym stylem architektury hiszpańskiego renesansu. Na zewnątrz budowla wygląda na surową i posępną, w środku zachwyca piękny ołtarz główny, dzieło słynnego neoklasycznego artysty - Manuela Tolsy, przypominające miniaturową rzymską świątynię. Figury aniołów wokół atrium są symbolem miasta, którego pełna nazwa brzmi Puebla de los Angeles.

Biuro informacji turystycznej ma siedzibę z tyłu katedry, niemal drzwi w drzwi z Casa de la Cultura. Dzisiejsze centrum kultury, założone jako seminarium w 1646 r., jest otoczone ogrodem z rzeźbami, ma małą kawiarnię i teatr na powietrzu. U szczytu wspaniałych schodów otwiera się wejście do Biblioteca Palafoxiana, najstarszej na kontynencie amerykańskim; jej rzeźbione półki dźwigają 50 tyś. tomów.

Museo Bello y Gonzales, gromadzące fascynujące zbiory przedmiotów sztuki użytkowej pieczołowicie zebranych w XIX w. przez Mariana Bella, przemysłowca, właściciela fabryk cygar i tekstyliów. Niezwykle nowoczesne Museo Amparo, w XVIII-wiecznym budynku szpitala, gromadzi kolekcję sztuki prekolumbijskiej i z okresu kolonialnego. Drugi dział mieści wystawy mebli z epoki kolonialnej.

XVII-wieczna Casa de los Muńecos (Dom Lalek), zajmowana przez Muzeum Uniwersyteckie, ma najzabawniejszą fasadę w Puebli; sportretowane postaci to podobno karykatury wrogów właściciela budynku.

Templo de la Compania z kunsztownie zdobioną fasadą, uważana za ostatnie miejsce spoczynku XVII-wiecznej azjatyckiej księżniczki China Poblana (Chinka z Puebli), której pomnik ustawiono nad fontanną we wschodniej części miasta. Jej ubiór, złożony z plisowanej tuniki narzuconej na haftowaną i naszywaną cekinami spódnicę, stał się wzorem meksykańskiego stroju ludowego. Przy kościele, wzdłuż przyjemnej brukowanej alejki, stoją zabudowania XVI-wiecznego Uniwersytetu Puebla, niegdyś kolegium jezuickiego.

Większość architektury Puebli to meksykańska wersja hiszpańskiego baroku, z dużą ilością ceramicznych i gipsowych dekoracji. Najlepszym przykładem są stiuki w Casa del Alfenique, XVIII-wiecznym budynku zawdzięczającym nazwę białym sztukateriom przypominającym masę z migdałów i cukru, zwaną alfeńique. Mieści się tu obecnie Museo Regional, eksponujące przykłady ceramiki wytwarzanej w stanie Puebla oraz pamiątki ze słynnej bitwy Cinco de Mayo (5 V 1862 r.).

Teatro Principal, jeden z najstarszych teatrów w Ameryce. Budynek liczył już prawie 150 lat, gdy w 1902 r. niemal doszczętnie spłonął; na szczęście wkrótce został odbudowany.

Kościół San Cristóbal, z alabastrowymi oknami i rzeźbionym sufitem, stoi przy tej samej ulicy. Sąsiedni dom należał do pewnego liberalnego działacza politycznego, przeciwnika dyktatury Porfiria Diaza; w sąsiedztwie stoczono pierwszą bitwę rewolucji 1910 r. Funkcjonuje tu Museo de la Revolución Mexicana. Patrząc na zachód w górę ulicy 6 Oriente, można dostrzec stalową konstrukcję dawnego Mercado la Victoria, zamienionego na nowoczesne centrum handlowe.

Klasztor Santa Mónica, obecnie muzeum sztuki religijnej, funkcjonował potajemnie w okresie prześladowań księży po reformie 1857 r.; XVII-wieczne opactwo Santa Rosa ma długą historię obecnie mieści muzeum rzemiosła, z przepiękną kolekcją wytworów rękodzieła z całego stanu. Każdy centymetr pięknie sklepionej klasztornej kuchni pokrywają ceramiczne płytki. Podobno przepis na słynny sos mole poblano, robiony m.in. z czekolady, migdałów i papryki, wymyśliły pracujące tutaj zakonnice. Perła religijnej architektury Puebli jest ukryta w XVI-wiecznym kościele Santo Domingo. Zapierająca dech w piersiach Capilla del Rosario po lewej stronie ołtarza niemal oślepia blaskiem pozłacanych barokowych dekoracji (warto zwrócić szczególną uwagę na kopułę).