Miasto zaprojektowano jako sieć krzyżujących się prostopadle linii. Oś główna, biegnąca z północy na południe, jest szeroką na 40 m aleją długości 2,3 km, znaną jako Ulica Zmarłych. Po jej obydwu stronach stoją świątynie i miejsca kultu, a górują nad nią dwie piramidy: Piramida Księżyca od północy, a właściwie kilka połączonych ze sobą piramid o łącznej wysokości 46 m, oraz dalej na południe Piramida Słońca, na której szczyt wiedzie 248 stopni.

W centrum miasta były dwa miejsca zgromadzeń publicznych, tzw. Cytadela, kwadratowa platforma o boku 365 m, na której stoi piramida - Świątynia Quetzalcoatla, oraz wielki obwarowany plac o dwóch dużych podstawach.

Piramida Słońca - największa w Meksyku, wzniesiona z ziemi oraz suszonych na słońcu cegieł, które pokryto warstwą złotonośnego piasku i kamienia, a wykończono jaskrawo pomalowanym gipsem.
Wzniesienie jej wymagało pracy około 3 tys. ludzi przez 30 lat. Symbolizowała ona prawdopodobnie środek świata, naroża - jego cztery strony, wierzchołek - centrum życia. Boki kwadratowej podstawy mają po 225 m, czyli zbliżone są do wymiarów Piramidy Cheopsa w Gizie, wysokość piramidy wynosi niespełna 70 m, a więc jest ona przeszło dwukrotnie niższa od egipskiej. Piramida powstała prawdopodobnie w I w n.e., a na jej budowę zużyto 2,5 mln suszonych na słońcu cegieł. Pod piramidą odkryto stumetrową jaskinię - sanktuarium. Dawni Meksykanie uważali, że właśnie stamtąd wyszły kiedyś Słońce i Księżyc, a także przodkowie ludzkiej rasy.

Za Piramidą Słońca znajduje się Palacio de Tepantitla, przechowujący m.in. pozostałości słynnego malowidła "Raj Tlaloca" (jego kopię można obejrzeć w Muzeum Antropologii w Mexico City).

Piramida Księżyca (Piramide de la Luna), wznosząca się przy północnym końcu Avenida de los Muertos jest mniejsza od Piramidy Słońca, ale jej proporcje są lepiej wyważone. Szczyt znajduje się mniej więcej na tej samej wysokości, ponieważ budowla stoi wyżej. Przed piramidą rozciąga się Plaza de la Luna (Plac Księżyca) z dwunastoma cokołami pod świątynię. Niektórzy eksperci przypisują tej trzynastce (12 cokołów i piramida) niebiańską symbolikę. Panuje przekonanie, że przy ołtarzu, w środkowej części placu odbywały się rytualne tańce.
Piramida Księżyca o 112 stopniach powstała w drugim stuleciu naszej ery. Jej boki u podstawy mierzą 145 m.

W Palacio del Quetzalpapalotl zachowały się malowidła i stylizowane płaskorzeźby pół ptaków, pół motyli. Mają oczy z obsydianu, a otaczają je symbole wody i ognia.

Palacio de los Jaguares (Pałac Jaguarów), który wziął nazwę od malowideł z tym motywem.

W Templo de las Conchas Emplumadas (Świątynia Pierzastych Muszli) zachowały się pozostałości płaskorzeźb wyobrażające pierzaste muszle i kwiaty, a także kolorowe malowidła ścienne przedstawiające m.in. ptaki. Nieopodal wznosi się Świątynia Mitycznych Zwierząt.

Świątynia Quetzalcoatla - najwyższego wodza zwanego Pierzastym Wężem (zwanego przez Majów Kukulcan), który stał się później najsłynniejszym bogiem Meksykan. Pierwsi wyrzeźbili go Olmekowie. Pierzasty wąż stanowił połączenie ptaka quetzal z grzechotnikiem. Na świątyni upamiętniono również maskami głównego boga deszczu i gromu Tlaloca.

Aleja zmarłych - ta szeroka aleja ciągnie się przez całą długość obecnie zachowanego miasta, ale niegdyś sięgała o wiele dalej na południe. Nazwana została tak przez Azteków, którzy mylnie uważali, iż stojące wzdłuż niej budynki są królewskimi grobowcami.

Quetzacoatl ("Wąż o piórach quetzala") - Bóg aztecki, współtwórca świata, na 676 lat wcielił się w Słońce, po runięciu niebios i potopie uczestniczył wspólnie z pozostałymi trzema głównymi bóstwami w podniesieniu nieba, a następnie poświęcił swoje życie w celu stworzenia ostatniego Słońca, które świeci do dzisiaj.

Kamień Słońca był uważany przez wiele lat za kalendarz Azteków. Pierwotnie był umieszczony na szczycie wielkiej piramidy w Tenochtitlan. Środkowa część zawiera płaskorzeźby wyobrażające trzęsienie ziemi i związany z nim koniec świata. Wokół tych płaskorzeźb rozmieszczone są znaki symbolizujące rzeczywiście okresy kalendarza azteckiego.