Etruska Pisa została w 180 r. p.n.e. podbita przez Rzymian i przekształcona w bazę okrętową. W 313 r. w mieście założono biskupstwo. W IX-XI w. miasto wyrosło na wielki ośrodek handlu, z powodzeniem konkurujący z innymi gospodarczymi potęgami Italii. W 1406 r. Piza została podbita przez Florencję i włączona do Toskanii. W XVI w. zamulenie rzeki Arno doprowadziło do upadku handlu.

Potężna katedra z białego marmuru została zbudowana w 1063 r. w stylu romanizmu pizańskiego. Poza bogatą fasadą świątynia wyróżnia się wyjątkowo pięknym i cennym wyposażeniem wnętrza (m.in. dzieła Michała Anioła). Stojąca obok katedry ośmiokondygnacyjna dzwonnica (Campanilla) - tzw. Krzywa Wieża jest bodaj najbardziej znanym zabytkiem romanizmu we Włoszech. Wznoszona w latach 1063-1270 dzwonnica przechyla się na skutek częściowego zapadnięcia się fundamentów. Zaczęła się chylić zanim ukończono jej trzecią kondygnację. Jest to cylindryczna wieża z marmuru, wysoka na 55,2 m od północy i 54,5 m od południa, w 1995 roku miała 5,4 m odchylenia od pionu.

Styl romański reprezentują także kościoły: San Nicola z XI w., San Cassiano z X-XII w., San Sepolcro z XII w. oraz San Michele in Bargo z XI-XIV w. Marmurowe baptysterium zostało zbudowane w stylu romańsko-gotyckim w XII-XIII w. Najcenniejszą budowlą świecką miasta jest pałac Medyceuszy z XIII-XIV w. Najstarsze zachowane budynki uniwersyteckie pochodzą z XV-XVI w. Zabytkami czasów antycznych są ruiny term, świątyni i amfiteatru. Muzeum Narodowe w Pizie prezentuje prace toskańskich malarzy i rzeźbiarzy.