Kresy Wschodnie 2002BAR
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY P.W. ŚW. ANNY.
Pierwszy kościół ufundował na początku XVII w. starosta Gulski i przekazał go sprowadzonym do Baru dominikanom. Zakonnicy opuścili
miasteczko w okresie wojen kozackich i powrócili na początku XVIII w. Po pożarze miasta wznieśli w 1811 r. nowy kościół, konsekrowany
w 1826 r. Coraz liczniejsza parafia zorganizowała na początku XX w. budowę nowej, okazałej, neogotyckiej świątyni z dawnego kościoła
dominikanów pozostało tylko prezbiterium). Obecny kościół jest trzynawową budowlą z dwiema strzelistymi wieżami. Mimo wielu represji
parafia była cały czas czynna i dzięki temu zachowało się wyposażenie wnętrza (m.in. epitafia okolicznej szlachty).
Po rozbiorach w 1803 r. władze usunęły zakonników i przeznaczyły obiekt na żeński klasztor prawosławny. Kościół karmelicki użytkowano jako cerkiew. Pamiątką tamtych czasów jest okazała WIEŻA BRAMNA z XIX w. Władze sowieckie usunęły mniszki, klasztor zamieniły na dom mieszkalny. Od 1975 r. budynek opustoszał i popadał w ruinę. Po roku 1991 r. udało się katolikom odzyskać kościół. RUINY ZAMKU. Pierwszy zamek zbudowano w 1540 r. z inicjatywy królowej Bony, która wykupiła miejscowość, zwaną wówczas Rów, od Stanisława Odrowąża i nazwała ją Bar (podobno na pamiątkę swego rodzinnego Bari we Włoszech). Na początku XVII w. Bar należał do hetmana Stanisława Żółkiewskiego i tutaj w 1618 r. przed wyprawą cecorską sporządził on testament i napisał pożegnalny list do żony. W latach 1630-1647 francuski architekt Guillaume de Beauplan kierował budową nowego zamku i murów obronnych. Była to trzecia co do wielkości forteca na Podolu po Kamieńcu Podolskim i Międzybożu. Twierdzę zdobyły wojska kozackie pod wodzą Krzywonosa, a w latach 1672-1699 miasto i forteca znajdowały się w rękach tureckich. Po zawiązaniu w 1768 r. Konfederacji Barskiej nastąpił tragiczny epilog: krwawy szturm wojsk rosyjskich wspomaganych przez Ksawerego Branickiego doprowadził do klęski konfederatów. Dziś na miejscu fortecy znajduje się park urządzony na początku XX w.
|
KOŚCIÓŁ I KLASZTOR OO. KARMELITÓW.
Karmelitów sprowadził do Baru w 1759 r. starosta Antoni Benedykt Lubomirski, na podarowanej przez starostę ziemi zakonnicy zaczęli wznosić
kościół i klasztor. W murach kościoła i klasztoru w 1768 r. zawiązana została Konfederacja Barska. Z walkami konfederatów i z Barem łączy
się legendarna postać księdza Marka Jandotowicza, natchnionego patriotycznego kaznodziei. Po zdobyciu Baru przez Rosjan dostał się on do
niewoli, cudem uniknął śmierci, po czym przetrzymywany był w okropnych warunkach w więzieniu w Kijowie. Dopiero kilka lat po pierwszym
rozbiorze został zwolniony. W latach 1777-1783 przebywał w klasztorze barskim, a później na Wołyniu, u karmelitów w Horodyszczu, gdzie
zmarł i został pochowany. 