Kresy Wschodnie 2002CZERNIOWCE
ZESPÓŁ UNIWERSYTECKI (dawna Rezydencja Metropolity). Rezydencja zbudowana według projektu i pod kierunkiem czeskiego architekta J. Gławki. Wzniesiona w miejscu starej siedziby na wzgórzu nad rzeką Prut. Zespół zabytków wykonany jest w stylu neoromańskim z wykorzystaniem motywów i form architektury bizantyjskiej. Podłużna i poprzeczna oś zespołu podkreślona jest pionowymi akcentami budynków. Malowniczy wygląd nadają mu schodkowe wznoszące się szczyty frontów i wysokie strome dachy, upiększone wzorzystym dywanem kolorowej dachówki z motywami bukowińskiej ornamentyki ludowej. Zespół składa się z trzech korpusów, tworzących frontowy dziedziniec defiladowy. Czwarta strona oddzielona jest od ulicy ogrodzeniem. W jej centrum wzdłuż osi głównego skrzydła znajduje się monumentalna trójprzęsłowa brama. Po drugiej stronie głównego korpusu zachował się park krajobrazowy, w zachodniej części kompleksu rozmieszczono budynki gospodarcze.

Rezydencja została silnie uszkodzona w czasie II wojny światowej. Kompleks odrestaurowano w latach 1957 - 1964 na siedzibę Państwowego Uniwersytetu Czerniowieckiego.

GŁÓWNY PAŁAC METROPOLITÓW (1864 - 1876), to ceglana, dwupiętrowa budowla, z wydzielonym ryzalitem wejścia centralnego i z wznoszącą się z prawej strony kopułą byłej cerkwi domowej. Ze wszystkich budynków kompleksu pałac jest najbardziej reprezentacyjny. Przyczynia się do tego skomplikowany rysunek i zdobione obramowania okien, liczne rzeźbione i ceramiczne detale dekoracyjne. Centralny ryzalit i frontowe elewacje wieńczą misterne schodkowe frontony. Wejście główne zaznaczone jest trójprzęsłowym łukowym portykiem, na który wychodzi balkon Sali Marmurowej. Na północnej fasadzie parkowej otwarte galerie łukowe na pierwszym piętrze.

GMACH SEMINARIUM, 1870 r., to dwupiętrowy budynek, zorientowany po osi wschód - zachód. Wewnątrz znajduje się korytarz z pomieszczeniami rozlokowanymi tylko po jednej jego stronie. Czołowe elewacje oraz ryzality ścian bocznych i zachodniej, zwieńczone są wysokimi schodkowymi frontonami. Dekoracji dopełnia barwny ornament stromych spadów dachu. Nakryte są one półkolistymi, krzyżowymi sklepieniami, ozdobione freskami, mozaiką z różnych rodzajów kamienia, rzeźbionymi detalami.

CERKIEW SEMINARYJNA, 1878 r. Połączona z gmachem seminaryjnym dwupiętrowym przejściem. Ceglana, na planie przedstawia rozciągnięty wzdłuż osi wschód zachód prostokąt z absydą i przylegającymi do niej po bokach półokrągłymi pomieszczeniami. Kopuła centralna na wysokim bębnie opiera się na czterech potężnych pylonach. Cztery przylegające do murów słupy podtrzymują narożne kopułki. Wewnątrz wiązkowate kolumny oddzielają wąskie nawy boczne od nawy głównej. Wnętrze zabytku wyróżnia się przepychem wykończenia, rzeźbą, pozłotą, malarstwem - wykonanym w stylu późnoakademickim.

DOM DLA GOŚCI, 1874 r. Ceglany, z krótkimi bocznymi skrzydłami, dwukondygnacyjny, z niskim parterem. Fasadę podkreśla wysoka wieża z zegarem. Boczne ryzality zakończone wysokimi schodkowymi frontonami. Strome dachy pokrywa wzorzysty dywan kolorowej dachówki dopełniający zdobniczy wizerunek zabytku. Wewnątrz - korytarz z pokojami po jednej jego stronie, pokrytymi półokrągłymi sklepieniami.

Powrót