W Horodence już w XV w. istniał ZAMEK. Miejscowość wchodziła w skład starostwa kołomyjskiego, w 1668 r. miasteczko otrzymało prawo
magdeburskie, co przyczyniło się do rozwoju rzemiosła i handlu. Najciekawszy okres w dziejach Horodenki, to połowa w. XVIII. Miasteczko
wchodziło wówczas w skład rozległych dóbr Mikołaja Potockiego, wojewody bełzkiego i starosty kaniowskiego, sławnego z dziwactw, ale
jednocześnie wybitnego mecenasa sztuki.
KOŚCIÓŁ P.W. NIEPOKALANEGO POCZĘCIA N.M.P. KLASZTOR OO. MISJONARZY.
Jest to najwspanialsze dzieło mecenatu Mikołaja Potockiego i jeden z najcenniejszych zabytków późnobarokowej architektury i rzeźby
XVIII w. w całej Rzeczypospolitej. Fundacja miała miejsce w 1743 r., budowę ukończono ok. 1755 r. Monumentalna fasada wygięta wewnętrznie
do ściany nawy głównej, zakończona dwoma potężnymi wieżami (na planie kwadratu) wysuniętymi nieznacznie w stosunku do głównej osi budynku,
pomiędzy nimi barokowy szczyt. Fasady ozdobiono korynckimi pilastrami i gzymsami. W pracy nad dekoracją wnętrza Meretyn miał - jako
współpracownika - mistrza Jana Jerzego Pinsla. Dwaj artyści wspólnie stworzyli wspaniały ołtarz główny, ozdobiony monumentalnymi rzeźbami.
Pinsel wykonał również ołtarze boczne i bogato zdobioną ambonę. Niestety, dziś zabytek jest pustą skorupą murów, zachowały się tylko
korynckie kapitele z pozłacanymi drewnianymi detalami. W latach powojennych większość rzeźb Pinsla została zniszczona.
ZABUDOWANIA KLASZTORNE, przylegają do kościoła od strony wschodniej, jest to barokowa budowla murowana, z wewnętrznym
dziedzińcem o różnych poziomach - dwupiętrowa z północnej strony, jednopiętrowa z południowej. Ryzalit ozdobiony pilastrami i zakończony
profilowanymi gzymsami. Wewnątrz sklepienia krzyżowe.
|