KOŚCIÓŁ P.W. ŚWIĘTEJ TRÓJCY,
zbudowany w 1412 r. w stylu gotyckim z fundacji króla Władysława Jagiełły, konsekrowany w 1552 r. Przebudowany na początku XVII w.,
zatracił cechy pierwotnego stylu na rzecz barokowego. Jest to świątynia jednonawowa z półokrągłym zamknięciem prezbiterium, pokryta wysokim
dwuspadowym dachem. Główna fasada zwieńczona dwukondygnacyjnym barokowym frontonem z wolutami. Zachował się częściowo renesansowy portal
wejścia głównego. Obok kościoła stoi dzwonnica z 1640 r., na planie prostokąta, z barokowymi szczytami, dwukondygnacyjna, z wysokim,
dwuspadowym dachem. Po 1945 r. świątynia została zdewastowana i adaptowana przez władze sowieckie na magazyn soli. W latach 1971-1974
prowadzono nadzorowane przez pracownię konserwatorską ze Lwowa prace remontowe. Doprowadziły one do jeszcze większego zniszczenia zabytku:
m.in. sprofanowano groby w podziemiach kościoła, rozebrano kruchtę i kaplicę przy fasadzie północnej, zastąpiono pokrycie miedziane zwykłą
blachą cynkowaną. Wewnątrz urządzono tartak. W 1985 r. blachę zerwał wiatr, rok później runęła sygnaturka. Świątynia, zwrócona wiernym
3 kwietnia 1992 r. Ważna dla parafii uroczystość miała miejsce 27 sierpnia 1996 r.: w tym dniu odbyła się intronizacja kopii cudownego
obrazu Matki Boskiej Lubomelskiej.
|
Kresy Wschodnie 2002