Mury zamkowe, zbudowane w latach 1606-1610, mają około 1,5 m grubości i od 5 do 8 m wysokości. Tworzą nieregularny czworobok fortyfikacji, wzmocniony w narożnikach czterema dwukondygnacyjnymi, sześciobocznymi wieżami.

Na terenie otoczonym murami obronnymi znajdują się: cerkiew, przylegające do niej z dwóch stron budynki klasztorne oraz położone w południowo-wschodnim narożniku klasztoru ruiny budynku gospodarczego. Centralnym obiektem zespołu jest CERKIEW P.W. ŚWIĘTEJ TRÓJCY z XVI w. Jest to budowla trzynawowa, na planie prostokąta, z trzema znacznie niższymi od nawy środkowej półokrągłymi absydami. Ściany zewnętrzne są wzmocnione masywnymi przyporami. Nad nawą główną pięć niewielkich, ośmiobocznych wieżyczek zwieńczonych kopułkami. Gotyckie okna oświetlające wnętrze ozdobione są witrażami.

W ikonostasie umieszczono cudowny obraz Matki Boskiej w srebrnej koszulce, zabierany niegdyś na wyprawy wojenne przez książąt Ostrogskich, koronowany w 1779 r. koronami nadesłanymi przez papieża Benedykta XIV.

Pochodząca z lat 1606-1610 dzwonnica powstała z przebudowanej wieży nad bramą wjazdową. Trzykondygnacyjna budowla na wysokości pierwszego piętra połączona jest z cerkwią galerią. Ostatnia kondygnacja, na planie kwadratu, jest zwieńczona namiotowym dachem. W południowo-wschodnim narożniku zespołu znajdują się ruiny budynku gospodarczego, który dwiema ścianami przylegał do murów obronnych oraz baszty. Budynek składał się z czterech pomieszczeń.

BRAMA MIEJSKA z XVI w. w pierścieniu wałów ziemnych, które wraz z jeszcze jedną wieżą składały się na miejskie umocnienia. Zbudowana z piaskowca, z łukowatym przejazdem, mury zachowały się częściowo do wysokości pierwszego poziomu, z otworami strzelniczymi.

PIEC z XVII w. położony jest na terenie dawnego zamku. Służył do wytapiania smoły, a w okresie chłodów ogrzewali się przy nim wartownicy. Zbudowany z czerwonej cegły, składa się z czterech filarów ustawionych w rogach kwadratowej podstawy. Opiera się na nich kopuła z przewodem kominowym.