Starożytne miasto w Etrurii nad rzeką Arnus (Arno), kolonia Faesulae, zdobyta przez Rzymian w III w. p.n.e. Podczas wojny Sulli i Mariusza (81-79 p.n.e.) mieszkańcy Florencji zostali sprzedani w niewolę. W okresie cesarstwa Florencja odbudowuje się i rozwija. W VI w. n.e. zniszczona przez Ostrogotów. W końcu VI w. odbudowana i rządzona przez miejscowych feudałów. W XI w, uzyskuje szczególną pozycję: jest miastem cesarskim, gdy we wszystkich sprawach lud i biskupi odwołują się do papieża. W XII w. powstaje trzecie pasmo murów obronnych, a miasto zwraca się w kierunku rzeki. 1252 pierwsza złota moneta w Europie - floren symbolem bogactwa miasta. Podział mieszkańców na gwelfów i gibelinów, walki między stronnictwami.

XV w. początki rządów bankierskiej rodziny Medici, zręcznych polityków (G.M. Bicci, Cosimo, Pietro, Lorenzo Wspaniały). Rozwój renesansu florenckiego. Koniec XV w. - okres duchowych rządów G. Savonaroli, zakończone jego śmiercią na stosie. Początek XVI w. - przywrócenie (na krótko) rządów Medicich. Oblężenie wojsk hiszpańskich i zdobycie miasta przynosi władzę książąt Florenckich z pochodzenia Medicich. 2. poł. XVI w. to okres wzrastającego znaczenia miasta i rozwoju gospodarczego spowodowanego stabilnymi rządami, w XVIII w. zaznacza się powolny spadek znaczenia Florencji w Europie. 1865-1970 Florencja tymczasową stolicą zjednoczonych Włoch.

Najważniejsze zabytki: katedra Santa Maria del Fiore (od XIII w. po XIX w.), baptysterium (IV lub V w. oraz XIV i XV w.) ze słynnymi drzwiami, Orsanmichele (XIV w.), Palazzo Vecchio (XIII-XVI w.), Galeria Uffizi, jedna z najwspanialszych galerii świata (XVI w.), Ponte Vecchio (XIV w.), Santa Maria Novella (XIII-XV w.), San Lorenzo (IV w., XV w.) z Kaplicą Medicich (XIV-XVII w.) (rzeźby M. Anioła XVI w.), Palazzo Medicich z XV w., klasztor San Marco z XV w., Santa Croce (XIII-XIX w.) z Kaplicą Pazzich (XV w.), Palazzo Pitti (XV-XVIII w.) i inne.