Kościół i klasztor bazylianów.
Świątynia i klasztor zostały ufundowane w 1691 r. przez miejscowego szlachcica Mikołaja Pieślaka,
wg tradycji w miejscu, gdzie w lesie, na drzewie, cudownie ukazał się obraz MB otrzymany przezeń wcześniej
od bazylianina z Połocka.
Istniejący obecnie barokowy murowany kościół i zabudowania klasztorne zbudowano w l. 1747-57 wg projektu
arch. A. Osikiewicza.
Kościół p.w. śś. Piotra i Pawła jest trójnawową bazyliką ze wspaniałą fasadą w stylu baroku wileńskiego,
wypukłą w części środkowej. Zdobią ją pilastry, profilowane gzymsy oraz wysoki wolutowy szczyt.
Nad ozdobnym portalem znajduje się duże okno. Przy szczytach naw bocznych znajdują się ustawione pod kątem
do fasady dwie wieże. Smukła trójkondygnacyjną lewa wieża nakryta jest barokowym hełmem. Jej elewacje
zdobią narożne pilastry, gzymsy i płaskie wnęki.
Najcenniejszymi elementami wyposażenia wnętrza są stiukowe ołtarze - główny i boczne, z kolumnami
i rzeźbami, a także rokokowa ambona, również stiukowa.
W kościele znajduje się będący celem licznych pielgrzymek słynący łaskami obraz MB Boruńskiej.
Wewnątrz świątyni znajduje się także ujęcie wody ze źródełka mającego wg opinii wiernych moc uzdrawiającą.
Obok kościoła znajduje się korpus klasztorny wzniesiony w l. 1778-93, przebudowany w k. XIX w. w stylu
neoklasycystycznym. Jest to budynek piętrowy, na planie litery "T".
Przed świątynią znajduje się
nieduża dwukondygnacyjna kapliczka (czworobok na ośmioboku), zbudowana w 2 poł. XVIII w., nakryta
cylindryczną, kilkukondygnacyjną kopułką, otoczona kamiennym ogrodzeniem z bramą.
|
Białoruś 2004