Ruiny obronnego klasztoru kartuzów. Wybudowana w l. 1833-42 w miejscu dawnego zamku i historycznego centrum Brześcia u ujścia Muchawca do Bugu.
Twierdza składała się z czterech głównych umocnień - Centralnego, zbudowanego w miejscu dawnego centrum miasta na wyspie otoczonej ramionami Muchawca i Bugiem, oraz obwiedzionych fosami i wałami umocnień: Kobryńskiego, Wołyńskiego i Terespolskiego - zbudowanych w miejscu dawnych przedmieść. W przebudowanym budynku klasztoru jezuitów z 1623 r. umieszczono kancelarię komendanta twierdzy, a w budynku klasztoru bazylianów z 1629 r., znanym później jako tzw. Biały Pałac - kasyno oficerskie. W Białym Pałacu w marcu 1918 r. został podpisany pokój brzeski pomiędzy Rosją Radziecką a Niemcami.
W centrum cytadeli w l. 1856-79 wybudowano garnizonową cerkiew p.w. św. Mikołaja wzniesioną wg projektu arch. D. Grimma, która po 1918 r. została przebudowana na klub oficerski. Cytadela łączyła się z pozostałymi trzema umocnieniami za pomocą czterech bram i mostów. Umocnienie Kobryńskie składało się z czterech fortów bastionowych i trzech rawelinów. Z cytadelą łączyło się przez dwa mosty na Muchawcu oraz bramy Białostocką i Brzeską. Na zewnątrz wiodły trzy bramy: Wschodnia, Północna i Północno-Zachodnia.
Twierdza została bardzo poważnie zniszczona w czasie II wojny światowej w wyniku zaciętych polsko-niemieckich walk o Brześć w dniach 14-17 września 1939 r. oraz podczas trwającej ponad miesiąc obrony garnizonu radzieckiego po wybuchu wojny między Niemcami i ZSRR w czerwcu i lipcu 1941 r. Ucierpiały przede wszystkim zabudowania cytadeli.
Częściowo zachował się okrężny budynek koszar z bramami Brzeską i Terespolską oraz resztki ruin Białego Pałacu Dawna cerkiew p.w. św. Mikołaja, w okresie międzywojennym przebudowana na klub oficerski, stojąca w ruinach od czasu wojny, w 1994 została przekazana prawosławnym i obecnie trwa jej odbudowa. Na terenie Umocnienia Kobryńskiego zachowały się bramy zewnętrzne: Północna i Północno-Zachodnia.