Kościół katolicki p.w. Wniebowzięcia NMP.
Pobernardyński, zbudowany w l. 1767-83 prawdopodobnie wg projektu arch. Józefa Fontany w stylu późnego
baroku, nieprzerwanie czynny.
Początkowo był tu kościół drewniany, w XVII w. wybudowano niewielki kościół murowany zastąpiony w XVIII w.
przez obecną wspaniałą świątynię. Wraz z nią wzniesiono budynki klasztorne, w których mieściła się m.in.
szkoła.
Trójnawowy, zbudowany na planie krzyża łacińskiego, zachwyca przede wszystkim potężną, silnie rozczłonkowaną
fasadą o szerokości ponad 50 m z dwiema trójkondygnacyjnymi wieżami zwieńczonymi hełmami.
We wnętrzu zachowały się oryginalne sklepienia (w nawie głównej - kolebkowe, w bocznych - krzyżowe) oraz
unikalne późnobarokowe malowidła ścienne z ok. 1780 r. (zespół 9 iluzjonistycznych ołtarzy, postacie 12
apostołów, 14 stacji Drogi Krzyżowej i seria obrazów ilustrujących cuda, jakie miały miejsce w Budsławiu za
sprawą cudownego obrazu MB), piękny barokowy ołtarz z czarnego drewna z 20 złoconymi rzeźbami z poł. XVII w.
w kaplicy św. Barbary oraz drewniany klasycystyczny ołtarz główny z l. 1784-90 z cudownym obrazem Matki
Boskiej z k. XVI w.
Obraz został przywieziony z Rzymu w 1598 r. przez wojewodę mińskiego Jana Paca (gdzie, wg tradycji, został mu
ofiarowany przez samego papieża Klemensa VIII).
Wg legendy w 2 poł. XVIII w. obraz trzykrotnie sam wychodził przed drzwi kościoła, a więc - jak to
zinterpretowano - domagał się nowej, większej świątyni, co przyczyniło się do wzniesienia obecnego kościoła.
|