Zespół zamkowo-pałacowy dawna rezydencja i ośrodek ogromnych dóbr Radziwiłłów. Dobra nieświeskie znalazły się w ręku Radziwiłłów w 1533 r., kiedy to na mocy ugody rodzinnej otrzymali je Mikołaj i Jan Radziwił­łowie, synowie Anny i Jana Mikołaja Radziwiłłów. Zamek, wzniesiony na planie nieregularnego sześciokąta, składał się początkowo z trzech oddzielnych budynków okalających dziedziniec, obwiedzionych wałem ziemnym z bastionami i głęboką fosą. Po licznych późniejszych przebudowach utworzyły one jeden trójkondygnacyjny zamknięty korpus zamkowy, w którego architekturze można zauważyć elementy renesansu i baroku. Bogactwem wystroju wyróżnia się korpus główny, przebudowany w XVIII w. Jego fasadę ozdabiają pilastry i płaskorzeźby oraz wysoki fronton z herbem Radziwiłłów. Przy elewacji Ogrodowej znajdują się ośmioboczne wieże narożne oraz piętro­wa przybudówka z tarasem i dwiema wieżyczkami. Wjazd na dziedziniec wiedzie przez przerzucony przez fosę most niegdyś zwodzony) i bramę zwieńczoną ośmioboczną wieżą zegarową nakrytą barokowym hełmem. Druga, podobna wieża wznosi się nad zachodnim skrzydłem zamku. Skrzydła boczne od strony dziedzińca ozdobione są pilastrami. We wnętrzach częściowo zachował się dawny wystrój (m.in. kominki i piece) oraz parkiety. U podnóża zamku znajdują się dwa duże stawy w dolinie rz. Uszy - Zamkowy i Dziki. Nad ich brzegami rozciąga się największy na terenie Białorusi zespół parków założonych w l. 1879-1914 o łącznej powierzchni ok. 100 ha. Od południa na teren parków zamkowych wiedzie żelazna brama z czterema ceglanymi filarami.

Kościół katolicki p.w. Bożego Ciała pojezuicki, fundacji ks. Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła - "Sierotki", zbu­dowany w l. 1584-93. W l. 1622-24 kaznodzieją i spowied­nikiem w kościele, a także misjonarzem w najbliższej okolicy, był późniejszy męczennik i święty - jezuita Andrzej Bobola. Kościół jest trójnawową bazyliką nakrytą wysoką kopułą na skrzyżowaniu nawy głównej z transeptem. Po bokach półkoliście zamkniętego prezbiterium znajdują się dwie kaplice, druga para kaplic przylega do naw bocznych. Nawę główną przykrywa sklepienie kolebkowe z lunetami, nawy boczne zaś - sklepienia krzyżowe. Bezwieżową, bogato zdobioną fasadę wieńczy trójkątny tympanon. Wnętrze pokryte jest freskami wykonanymi w l. 1750-70 przez nadwornego malarza Radziwiłłów D. K. Heskiego, restaurowanymi w l. 1900-02. Ten sam artysta wykonał w 1753 r. obraz "Ostatnia Wieczerza" znajdujący się w ołtarzu głównym. W nawach kościo­ła znajdują się nagrobki Radziwiłłów. Znajduje się tu też tablica ku czci poety Ludwika Kondratowicza, znanego jako Władysław Syrokomla. Pod kościołem znajduje się krypta, w której pochowano ponad 100 członków rodu Radziwiłłów. Wszyscy Radziwiłłowie spoczywają w identycznych trumnach z brzozowych desek, opieczętowanych plombami z radziwiłłowskim herbem. W narożu muru kościelnego stoi późnogotycka dzwonnica zbudowana w 2 poł. XVI w. z cegły.