Zespół pałacowy w dawnym majątku ziemskim. Klasycystyczny pałac wybudowany w 2 poł. XVIII w. dla podskarbiego Antoniego Tyzenhauza przez włoskiego architekta Giuseppe de Sacco. Pałac był rozbudowany przez kolejnych przedstawicieli rodu Tyzenhauzów w 1 poł. XIX w. Po II wojnie światowej, całkowicie przebudowano wnętrza na potrzeby szpitala, który mieści się tu do dziś. Pałac ma plan zbliżony do litery "H" i składa się z trzech parterowych korpusów: środkowego i dwóch symetrycznych bardzo wydłużonych korpusów bocznych. Po rozbudowie na pocz. XIX w. za główny został uznany boczny korpus pn., do którego w l. 30-tych XIX w. dobudowano monumentalny sześciokolumnowy portyk ze schodami i trójkątnym frontonem. Częściowo zachowała się stiukowa dekoracja wnętrz. W korpusie południowym mieściła się pałacowa kaplica. Z tylu, za pałacem, znajduje się wydłużony korpus gospodarczy o podobnym wystroju. Zachowały się fragmenty otaczającego pałac wspaniałego niegdyś parku regularno-krajobrazowego o powierzchni 10 ha, z systemem stawów, kanałów i alej.