Zespół zamkowo-parkowy w dawnym majątku ziemskim.
Jeden z najlepiej zachowanych na Białorusi. Barokowo-klasycystyczny pałac został zbudowany w 2 poł. XVIII w.
wg projektu wybitnego włoskiego architekta Giuseppe de Sacco.
Budowę rozpoczął marszałek grodzieński Józef Wołłowicz, a zakończył jego syn - Antoni,
kasztelan merecki, później senator Królestwa Kongresowego. Majątek pozostawał w ręku Wołłowiczów do k.
XIX w., kiedy to został sprzedany w ręce żydowskich kupców z Merecza. Na pocz. XX w. odkupili go Huminccy,
którzy rozparcelowali majątek. Po I wojnie światowej pałac zakupił Departament Zdrowia rządu polskiego.
W okresie międzywojennym budynek został gruntownie odnowiony i pozostawał własnością rządową do 1939 r.
Obecnie mieści się w nim sanatorium przeciwgruźlicze.
Zespół pałacowy składa się z trzech członów: korpusu głównego i dwóch oficyn połączonych z nim
galeriami kolumnowymi. Korpus główny, wzniesiony najwcześniej, został zbudowany na planie prostokąta.
Jest to budynek dwukondygnacyjny, wysoko podpiwniczony, kryty wysokim dachem mansardowym.
Po obu stronach korpusu głównego wznoszą się parterowe oficyny, zbudowane prawdopodobnie dopiero na pocz.
XIX w. Są to budynki wzniesione na planach prostokątów, z wysokimi suterenami.
Przed pałacem rozciąga się ogromny dziedziniec z paradnym parterem w kształcie owalu, sięgający
centralnego stawu w kształcie prostokąta. Nad brzegiem stawu znajduje się nieduża neogotycka kaplica
grobowa z trójłukowym portalem frontowym. Pałac otacza park krajobrazowy o powierzchni ok. 12 ha,
z systemem stawów położonych na różnych poziomach.
|