Zespół pałacowo-parkowy w dawnym majątku ziemskim. Klasycystyczny pałac wzniesiony został w l. 1816-20 przez ks. Pelagię z Potockich Sapieżynę. Jest to budynek parterowy na planie wydłużonego prostokąta, z podwyższonym o niskie piętro centralnym ryzalitem ozdobionym pilastrami i czterokolumnowym portykiem dźwigającym spłaszczony trójkątny fronton. Centralny ryzalit zwieńczony schodkową ścianką attykową występuje też od strony ogrodu, gdzie znajduje się obszerny taras. Po bokach pałacu stoją dwie prostopadłe parterowe oficyny na planach litery "T", z mocno zaznaczonymi bocznymi ryzalitami i sześciokolumnowymi portykami dźwigającymi trójkątne frontony. Na teren rezydencji wiedzie znajdująca się na osi pałacu empirowa brama wjazdowa złożona z dwóch par murowanych filarów, na których zawieszone są żelazne ozdobnie kute wrota. Do pałacu przylega park krajobrazowy o powierzchni 14,2 ha, z dużym stawem, założony w XVIII w. na tarasie rz. Pulwy Na terenie parku znajdują się resztki fundamentów, umocnienia ziemne i brama dawnego zamku Sapiehów z XVII w., zrujnowanego i rozebranego w k. XVIII w.