powrót na początek          Litwa i Białoruś 2003       Białoruś       MIR


   zdjęcia      Mir. Zamek.   Zespół zamkowo-parkowy. Zamek, jeden z największych i najlepiej zachowanych na Białorusi, został zbudowany w l. 1506-10. Od 1568 r. ogromne dobra mirskie należały do Radziwiłłów. Zamek był pierwotnie gotycki, posiadał pięć wież (cztery narożne i wjazdo­wa wieżę-bramę) i był otoczony fosą. w k. XVI w. przebudowano go w stylu renesansu, dobudowując część pałacową przeznaczona na rezydencję. Po znisz­cze­niach jakich zamek doznał podczas szwedzkich oblężeń w 1655 i 1706 r. odbudowano go w 1 poł. XVIII w., przy czym usunięto część renesansowych detali. Zamek jest budowlą o mu­rach potężnej grubości (dochodzącą do 3 m), wzniesioną na planie zbliżo­nym do kwadratu, z czterema narożnymi pięciokon­dygnacyjnymi wieżami oraz piątą, sześciokondygnacyjną wieżą wznoszą­cą się nad bramą wiodącą na dziedziniec. Wszystkie wieże są w dolnych kondygnacjach czworoboczne, a w górnych - ośmioboczne. Wieże były początkowo połączone ze sobą jedynie murami. W poł. XVI w. przy ścianach pn. i wsch. powstały skrzydła mieszkalne, początkowo parte­rowe, na potężnych piwnicach, a później nadbudowane do wysokości trzech kondygnacji. Główne elementy dekoracyjne zamku to gotyckie elewacje wież rozczłonkowane otynkowanymi na biało blendami różnej wielkości i kształtów, kontrastującymi z czerwienią ścian wzniesionych z czerwonej cegły. Zamek był niegdyś obwiedziony fosą i umocnieniami ziemnymi. Zamek stoi nad dużym stawem, na którego brzegu rozciąga się park o powierzchni 25 ha. W parku, nad brzegiem stawu stoi oryginalna modernistyczna prawosławna kaplica grobowa Światopełk-Mirskich, zbudowana w 1904 r. Dominantą budowli jest trójkondygnacyjna dzwonnica-wieża ozdobiona kartuszem herbowym. Nad głównym wejściem podkreślonym głębokim portalem, znajduje się ogromna mozaikowa ikona Chrystusa Pantokratora.

Kościół katolicki p.w. św. Mikołaja gotycko-renesansowy, zbudowany w l. 1599-1605. Świątynia jest trójnawową bazyliką z półkoliście zamkniętym prezbiterium i dwiema półokrągłymi zakrystiami. Od frontu, na osi nawy głównej, znajduje się czworoboczna wieża, pierwotnie czterokondygnacyjna (zachowały się dwie kondygnacje), o elewacjach ozdo­bionych profilowanymi gzymsami i głębokimi niszami. Na przedłużeniu niskich naw bocznych znajdowały się niegdyś okrągłe wieżyczki, flankujące centralną wieżę. Pod kościołem znajduje się krypta grobowa.


Powrót