Zespół zamkowo-parkowy.
Zamek, jeden z największych i najlepiej zachowanych na Białorusi, został zbudowany w l.
1506-10. Od 1568 r. ogromne dobra mirskie należały do Radziwiłłów. Zamek był pierwotnie gotycki, posiadał
pięć wież (cztery narożne i wjazdowa wieżę-bramę) i był otoczony fosą. w k. XVI w.
przebudowano go w stylu renesansu, dobudowując część pałacową przeznaczona na rezydencję.
Po zniszczeniach jakich zamek doznał podczas szwedzkich oblężeń w 1655 i 1706 r. odbudowano
go w 1 poł. XVIII w., przy czym usunięto część renesansowych detali. Zamek jest budowlą o murach
potężnej grubości (dochodzącą do 3 m), wzniesioną na planie zbliżonym do kwadratu, z czterema
narożnymi pięciokondygnacyjnymi wieżami oraz piątą, sześciokondygnacyjną wieżą wznoszącą się nad bramą
wiodącą na dziedziniec. Wszystkie wieże są w dolnych kondygnacjach czworoboczne, a w górnych
- ośmioboczne. Wieże były początkowo połączone ze sobą jedynie murami. W poł. XVI w. przy ścianach pn.
i wsch. powstały skrzydła mieszkalne, początkowo parterowe, na potężnych piwnicach, a później
nadbudowane do wysokości trzech kondygnacji. Główne elementy dekoracyjne zamku to gotyckie elewacje wież
rozczłonkowane otynkowanymi na biało blendami różnej wielkości i kształtów, kontrastującymi
z czerwienią ścian wzniesionych z czerwonej cegły. Zamek był niegdyś obwiedziony fosą
i umocnieniami ziemnymi. Zamek stoi nad dużym stawem, na którego brzegu rozciąga się park
o powierzchni 25 ha. W parku, nad brzegiem stawu stoi oryginalna modernistyczna prawosławna
kaplica grobowa Światopełk-Mirskich, zbudowana w 1904 r. Dominantą budowli jest trójkondygnacyjna
dzwonnica-wieża ozdobiona kartuszem herbowym. Nad głównym wejściem podkreślonym głębokim portalem, znajduje
się ogromna mozaikowa ikona Chrystusa Pantokratora.
Kościół katolicki p.w. św. Mikołaja
gotycko-renesansowy, zbudowany w l. 1599-1605. Świątynia jest trójnawową bazyliką z półkoliście
zamkniętym prezbiterium i dwiema półokrągłymi zakrystiami. Od frontu, na osi nawy głównej, znajduje
się czworoboczna wieża, pierwotnie czterokondygnacyjna (zachowały się dwie kondygnacje), o elewacjach
ozdobionych profilowanymi gzymsami i głębokimi niszami. Na przedłużeniu niskich naw bocznych
znajdowały się niegdyś okrągłe wieżyczki, flankujące centralną wieżę. Pod kościołem znajduje się krypta
grobowa.
|