Dzisiejsza Kopenhaga nie ma już nic wspólnego ze stereotypowym obrazkiem z baśni Andersena. Sadzawki z łabędziami i brukowane ulice ustąpiły miejsca nowoczesnym budynkom i arteriom komunikacyjnym godnym nowoczesnej i szybko rozwijającej się metropolii. Kopenhaskie kawiarnie rywalizują z paryskimi, życie nocne z londyńskim, a styl i standard życia mieszkańców z nowojorskim. A wszystko to w cenach o połowę niższych od cen Oslo czy Sztokholmu. Na Stroget można spotkać zadbanych i najlepiej ubranych mieszkańców naszej planety, i nierzadko są to twarze o egzotycznych rysach. Kosmopolityzm miasta najlepiej widać w szkołach, gdzie duńskie dzieci siedzą w ławkach razem z małymi Eskimosami, Turkami, Grekami, Wietnamczykami i Etiopczykami.

Stroget. Stroget, przecinający centrum miasta deptak, zawsze tętni życiem, a wszędzie słychać gwar turystów z całego świata, głównie na placach Nytorv, Nicolaj Plads i Kungens Nytorv. Naprzeciw Kungens Nytorv znajduje się Nyhavn, nowy port, na nabrzeżu którego stoi rząd hanzeatyckich kamieniczek. Pełno tu zacumowanych w dokach łódek i pływających po kopenhaskich kanałach promów wycieczkowych. To właśnie tutaj w porcie Hans Christian Andersen napisał swą pierwszą baśń.

Siedzibą królowej jest pałac Amalienborg, wzniesiony w stylu rokokowym w 1794 r. Pośrodku placu widnieje pomnik Fryderyka V, który w 1749 położył kamień węgielny pod budowę zespołu pałacowego Amalienborg, na który składają się cztery jednakowe pałace otaczające plac. Zespół ten należy do najpiękniejszych budowli Europy Północnej. Od 1794 roku cały kompleks jest siedzibą duńskiej rodziny królewskiej. Przed pałacem trzyma wartę malowniczo umundurowana gwardia królewska, w południe odbywa się uroczysta zmiana warty.
W tym ogromnym gmachu publiczności udostępniono jedynie komnaty Krystiana VII. Koniec zachodniego skrzydła pałacu zajmuje imponująca XIX-wieczna katedra Marmorkirken (kościół marmurowy) w stylu neoromańskim i neobarokowym. Wnętrze jednak nie dorównuje bogactwu i architektonicznemu rozmachowi fasady.

Marmurowy Kościół - FREDERIKSKIRKE. Kościół marmurowy, to imponująca XIX-wieczna katedra, w stylu neoromańskim i neobarokowym. Budowę tej świątyni, wzorowanej na kościele św. Piotra w Rzymie, rozpoczęto w 1749 roku. Z powodu ogromnych kosztów jej budowa została przerwana. Dopiero 150 lat później ukończono najbardziej okazały element kościoła - jedną z największych kopuł w Europie - używając dużych ilości duńskiego, zamiast droższego norweskiego marmuru.

Syrenka. U wejścia do portu dla uczczenia Hansa Christiana Andersena postawiono rzeźbę Den Lille Havfrue (Syrenka) dłuta Edvarda Eriksena.

Rosenborg. Po drugiej stronie ulicy mieści się pałac Rosenborg wraz z ogrodami, w którym przechowywane są najcenniejsze okazy ze skarbu królewskiego, w tym klejnoty koronne. W pobliżu warto też odwiedzić ciekawe Arbejdermuseet (muzeum robotników) obrazujące życie prostego ludu od XIX w. Trzy budynki dalej w kierunku północnym dzieła Matisse`a i mistrzów holenderskich wystawia Statens Museum for Kunst.

Christiania. W południowej części Christianshavn leży Christiania. W 1971 r. hippisowskie grupy zajęły opuszczone przez wojsko baraki i ogłosiły je "wolnym miastem". Ciągle czuje się tu atmosferę epoki dzieci-kwiatów. Jest to siedlisko artystycznej bohemy i wolnomyślicieli wszelkiej maści.

Masywny pałac Christiansborg, zbudowany w 1915 r. na ruinach twierdzy biskupa Absaloma. Leży na wyspie Slotsholmen połączonej z Indre By kilkoma krótkimi mostami. Tutaj w XII w biskup Absalom zbudował zamek, który dał początek obecnej stolicy. Za panowania Eryka Pomorskiego zamek stał się siedzibą królewskiego dworu. Ten zamek z kolei zburzył Chrystian VI, zaś następne dwa zniszczyły pożary w latach 1794 i 1884.
Budowę obecnego pałacu ukończono w 1928 roku. Lewą część głównego skrzydła zajmują obecnie biura rządu oraz parlament. Prawa część mieści pomieszczenia reprezentacyjne królowej, w tym salę rycerską, salę tronową i bibliotekę.
Obok pałacu znajduje się XVI-wieczny budynek Giełdy, zaprojektowany przez króla Christiana IV.

NYHAVN. Wąski kanał biegnący od Kogens Nytorv na końcu Stroget, oddziela od siebie dwie strony Nyhavn - szerokiej i dość krótkiej ulicy, po której jeszcze do niedawna wałęsali się marynarze.
Kanał z przycumowanymi jachtami i szeregiem XVIII wiecznych domów na brzegu (w trzech z nich - nr 18, 20, 67 w różnych okresach mieszkał H.Ch. Andersen ) wygląda bardzo malowniczo.