TURKU (Abo po szwedzku) Miasto na południowym-zachodzie Finlandii (160 tys. mieszkańców),
leżące nad Zatoką Botnicką Morza Bałtyckiego. Miasto zostało założone w XI w. przez króla szwedzkiego
(wzmiankowane w 1154 r.). W 1276 r. miasto stało się siedzibą biskupa (po 1528 r. - biskupa
luterańskiego). W 1743 r. podpisano w Turku traktat, przyznający Rosji południowo-wschodnią Finlandię.
Było niegdyś stolicą państwa, utraciło jednak swój status w 1812 r., a wkrótce potem większość jego budynków
spłonęła w wielkim pożarze. Teraz Turku jest małym, bardzo zwartym, pełnym studentów jego dwóch
uniwersytetów (szwedzki od 1640 r. i fiński od 1920 r.) miastem i ważnym ośrodkiem kulturalnym.
Najciekawsze stare budowle to katedra i zamek.
ZAMEK. Wzniesiony w XIII-XVII w. Brukowane dziedzińce, przypominające labirynt korytarze
i zacienione schody. Zamek, tzw. "stary" został założony przez szwedzkiego króla Eryka IX
Świętego. "Nowy" dobudowano ok. 1280 r, kiedy przybył tu ze Szwecji pierwszy biskup.
Najlepszy okres przypada na lata 1556-63, gdy rezydował tu książę fiński, a królewicz szwedzki Jan.
Przebudował wtedy rezydencję w stylu renesansowym, założył bibliotekę. Zamek był rezydencją książęcej
pary: Jana i Katarzyny Jagiellonki, stał się jedynym w dziejach Finlandii na europejską skalę dworem
książęcym. Był tu więziony król Eryk XIV, z pełną służbą, najlepszym jedzeniem i winem.
KATEDRA (TUOMIOKIRKKO). Pięcionawowa romańsko-gotycka katedra (początkowo kościół misyjny)
pochodzi z 1280 r. (odbudowana po pożarze w 1827 r.). Wybudowana na "Owczym kopcu" -
przedchrześcijańskim miejscu kultu - stanowiła centrum narzuconej przez Szwedów chrystianizacji
pogańskich Finów. Wielokrotnie była niszczona przez ogień, ale grubość murów ocaliła wiele średniowiecznych
pamiątek. Po lewej stronie leży Katarzyna Mansdotter, wywodząca się z ludu żona szwedzkiego króla Eryka XIV.
Sarkofag z czarnego marmuru. Okno za nim przedstawia jej witrażowy wizerunek.
|
Nordkapp