Sztokholm to stolica i największe miasto Szwecji (zespół miejski - 1554 tys. mieszkańców, 1994 r.).
Położone cudownie na czternastu różnych wyspach, w miejscu, gdzie wody jeziora Mälaren łączą się z morzem
Bałtyckim, zwane jest często "Wenecją Północy".
Miasto zostało założone w 1250 r. przez namiestnika królewskiego jarla) Birgera. W XIII-XIV w.
Sztokholm wyrósł na ważny ośrodek handlowy (rozwojowi sprzyjało przystąpienie miasta do Hanzy i osiedlenie
się dużej grupy niemieckich kupców z Lubeki). Od 1523 r. Sztokholm jest stolicą Szwecji (fakt ten
potwierdził akt z 1634 r.).
Najstarszą częścią jest Gamla Stan (Stare Miasto). W pobliżu leży niewielka wyspa Skeppsholmen skąd
rozciąga się fantastyczny widok na kręte nabrzeże. Rejon położony na północ od Starego Miasta, Norrmalm,
to całkowicie nowoczesne centrum handlowe, pełne pasaży, ogromnych domów towarowych i rzucającego się
w oczy, natrętnego wręcz bogactwa. Właśnie tutaj mieści się Dworzec Centralny, tętniący życiem park
Kungstradgarden i wiele z około osiemdziesięciu muzeów i galerii Sztokholmu. W przybytki te obfitują też
sąsiadująca od wschodu, bardziej mieszkalna w charakterze Ostermalm - dzielnica wytwornych alei
i eleganckich domów - oraz, na południowym wschodzie, zielona wyspa - park Djurgarden. Są tutaj dwa
najstarsze i najciekawsze w Europie muzea na otwartym powietrzu: XVII-wieczny okręt "Waza"
(Vasa), który wydobyto z dna sztokholmskiego portu i poddano konserwacji oraz skansen. Wyspa Sodermalm
lub po prostu Soder, położona na południe od Starego Miasta, jest dzielnicą tradycyjnie robotniczą,
jednak dzisiaj jej atmosferę tworzą znane w całym mieście bary i restauracje.
RATUSZ MIEJSKI na wyspie KUNGSHOLMEN. Zbudowany w latach 1911-1923. Ratusz Miejski należy do
charakterystycznych, chętnie fotografowanych przez turystów obiektów Sztokholmu. Jest to jeden
z pierwszych budynków widocznych z okien pociągów, wjeżdżających do miasta od południa. Patrząc z zewnątrz
na prostą, nieco monotonną ceglaną bryłę, trudno domyślić się bogactwa wystroju wnętrz - dość kiczowatej
sali legislacyjnej w stylu wikingów czy tzw. Złotej Sali. W Złotej Sali ratusza odbywa się corocznie
bankiet na cześć laureatów Nagrody Nobla. W odróżnieniu od zwykłych śmiertelników, oficjalni goście,
przybywający tu statkiem, wchodzą do środka eleganckimi, reprezentacyjnymi, schodzącymi do samego
nabrzeża schodami.
Muzeum Okrętu VASA. Głównym eksponatem jest okręt, zbudowany z rozkazu Gustawa II Adolfa. Statek
zatonął w porcie sztokholmskim, tuż po wodowaniu w 1628 r. Po ponad 300 latach, w 1961 wydobyto
go z mułu, razem z 12 tysiącami innych przedmiotów i udostępniono zwiedzającym. Ten idealnie zachowany
w mule kolos ma 62 m długości, a jego maszt pierwotnie sięgał 50 m wysokości nad kilem. Spoczywa w jakby
kołysce, a dzięki otaczającym go pomostom zwiedzający mają okazję niemalże dotknąć masywnego kadłuba,
jego pokładowych dział i odrestaurowanych dekoracyjnych reliefów oraz złoconych, drewnianych, strzelistych
galionów - groźnych posągów na dziobie, mających odstraszać wrogów.
PAŁAC KRÓLEWSKI (Kungliga Slottet). Najbardziej charakterystyczny z monumentalnych budynków
Sztokholmu, niski, żółto-brązowy gmach, którego dwa frontowe skrzydła kierują się ku wodzie. Stary
sztokholmski zamek, Tre Kronor (Trzy Korony) spłonął na początku panowania króla Karola XII, który
pozostawił swemu architektowi, Tessinowi Młodszemu wolną rękę przy budowie nowej rezydencji. Efektem jest
piękny, ukończony w 1754 r. w stylu spokojnego, północnego baroku pałac o jednolitej, posępnej bryle,
która kryje wspaniałe barokowe i rokokowe wnętrza. Apartamenty, wyposażone w piękne meble i gobeliny,
imponują wspaniałością i rozmiarem eksponatów. Skarbiec olśniewa rzędami wysadzanych klejnotami koron;
najstarsza z nich należała do Karola X (1650), a dwie najpiękniejsze do księżniczek Eugenii (1860)
i Zofii (1771). Warto zajrzeć też do zbrojowni.
STORKYRKAN. To Wielki Kościół, (Storkyrkan), konsekrowany w 1306 r. Ściśle rzecz biorąc, Sztokholm
nie ma katedry, lecz ten prostokątny, ceglany budynek spełnia jej funkcje i to właśnie tutaj odbywają się
ceremonie koronacji i zaślubin szwedzkich monarchów. Budowę kościoła ukończono w końcu XV w., w latach
30. XVIII w. przebudowano go w stylu barokowym. Wnętrze ma szczególną atmosferę. W trakcie przeprowadzonej
w tym wieku renowacji usunięto biały tynk z czerwonych ceglanych filarów. Chociaż nie ma dowodów na to, że
efekt był zamierzony, ciepły koloryt wnętrza jest zasługą tego właśnie zabiegu, który wydaje się
szczęśliwym posunięciem. W wystroju uwagę zwraca XV-wieczna, gotycka rzeźba św. Jerzego walczącego ze
smokiem, przyćmiewają ją jednak królewskie ławki, a raczej złote, faliste trony i monumentalny
srebrno-czarny ołtarz.
ARCHIPELAG SZTOKHOLMSKI. Archipelag sztokholmski doskonale widać z pokładu promów przybywających
do stolicy z Finlandii i Estonii. W języku szwedzkim słowo "archipelag" to
"skargarden", co w wolnym tłumaczeniu oznacza "ogród wysepek" i jest niezwykle
trafnym opisem. Nie ma na świecie drugiego takiego skupiska paruset porośniętych sosnami wysp i wysepek.
Ten piękny archipelag dzieli się na trzy części: wewnętrzną, środkową i zewnętrzną. Wewnętrzny składa się
w większej części z lądu niż morza, środkowy, to mniej więcej pół na pół lądu i wody, zaś na zewnętrznym
odległości pomiędzy wyspami są znacznie większe. To tutaj niebo i morze zlewają się w jedno, a najbliższa
wyspa wydaje się być tylko małą kropką na horyzoncie. W okresie od listopada do kwietnia warunki życia są
tu bardzo surowe, a kra ciągnie się daleko w głąb Bałtyku, powodując zakłócenia w kursowaniu statków.
Latem jednak trudno o wspanialsze miejsce - przesiąknięte świeżym zapachem sosny bezkresne lasy odbijające
się w głębokim błękicie morza gwarantują spokój i wypoczynek. Nawet jeżeli nad Sztokholmem wiszą chmury,
nad którąś z wysp zawsze świeci słońce.
|