Miasto zostało założone w 1548 r. przez wicekróla Alonso de Mendoza, wkrótce po odkryciu złóż złota w rejonie rio Choqueyapu. Gorączka złota nie trwała długo, ale La Paz rozwijało się nadal, m.in. dzięki położeniu na głównym szlaku, wiodącym z kopalń srebra w rejonie Potosi na wybrzeże Pacyfiku. W połowie XX w. masowa migracja ludności wiejskiej sprawiła, że miasto gwałtownie się rozrosło.

Droga do metropolii wiedzie przez ubogie i brudne El Alto, będące niegdyś przedmieściem, które urosło do rozmiarów odrębnego miasta liczącego ponad 500 tys. mieszkańców. Minąwszy El Alto, droga gwałtownie się obniża i oczom przybyszów ukazuje się La Paz, położone 400 m niżej. Miasto rozciąga się na dnie i zboczach ogromnego kanionu, którego brzegi oddalone są od siebie o prawie 5 km.
La Paz leży na wysokości prawie 4000 m n.p.m. W pogodne dni nad horyzontem górują trzy ośnieżone wierzchołki Illimani (6402 m).

La Paz jest dla turystów niezwykle atrakcyjnym miastem. Spotkać można zarówno cholas, czyli mieszkające w mieście Indianki z plemion Keczua i Ajmara, noszące obszerne spódnice i meloniki na głowie, żebraków, jak i elegancko ubranych biznesmenów i polityków.

Miasto przecina jedna arteria komunikacyjna, biegnąca wzdłuż rio Choqueyapu, płynącej obecnie w przeważającej części podziemnym korytem. Główna ulica podzielona jest na kilka odcinków o różnych nazwach.

Dobrym miejscem na rozpoczęcie wędrówki po La Paz jest Plaza San Francisco, przy której stoi Iglesia de San Francisco (kościół św. Franciszka). Budowę tej okazałej świątyni rozpoczęto w 1549 r., lecz ukończono ją dopiero w połowie XVIII w. Architektura zabytku stanowi przykład stylu metyskiego, który charakteryzował się uwypuklaniem form naturalnych.

Przy Plaza San Francisco zaczyna się Calle Sagarnaga, na której znajdują się liczne sklepy i stoiska, gdzie sprzedawcy wystawiają piękne indiańskie wyroby tekstylne, głównie punchos (poncha), niantus (szale) i chuspus (torebki na kokę), a także instrumenty muzyczne, srebrne antyki. Od Calle Sagarnaga odbija ulica Linares prowadząca przez Mercado de Hechiceria (targ przedmiotów magicznych), zwane także Mercado de los Brujos (targowisko czarowników).

Plaza Murillo uznawana jest za centrum miasta. Wokół niej znajduje się szereg zabytków, m.in. katedra z 1835 r., a także Palacio Presidencial i budynek Congreso Nacional.

Na Calle Jaen, odrestaurowanej ulicy z czasów kolonialnych, oddalonej o kilka przecznic na północny zachód od Plaza Murillo, znajdują się cztery małe muzea. Museo de Motales Preciosos Precolombinos prezentuje wyroby ze złota i srebra, Museo Casa Murillo posiada kolekcję eksponatów z czasów kolonialnych, Museo del Litoral Boliviano mieści ekspozycję związaną z wojną w 1884 r., a w Museo Costumbrista Juan de Vargas znajduje się ciekawa wystawa na temat okresu kolonialnego.