Nazca (30 tys. mieszkańców) leży 450 km od Limy, na wysokości 598 m n.p.m., a więc poza zasięgiem nadbrzeżnej gama. Turyści przybywają tu, by zobaczyć dzieła sztuki kultury Nazca i tajemnicze, gigantyczne linie wytyczone na płaskowyżu o tej samej nazwie, których układ jest widoczny jedynie z lotu ptaka.

Pierwsze wykopaliska na tym terenie prowadził w 1901 r. peruwiański archeolog Max Uhle. Jako pierwszy odkrył pozostałości kultury, która rozwijała się od I w. n.e. aż do VII stulecia. Największym jej osiągnięciem była ceramika, początkowo przypominająca styl Paracas, później niezależna w formie i rodzaju dekoracji.
Wyroby ceramiczne znaleziono w grobowcach zbudowanych na planie prostokątnym lub kolistym. Naczynia, mające formę dzbanów, najczęściej pokrywała barwna polichromia ze stylizowanymi przedstawieniami ptaków, ryb, twarzy kobiecych oraz roślin, tworzącymi rodzaj ornamentu. Na przedmiotach umieszczano także wyobrażenia postaci mitologicznych, zwykle z paszczą jaguara lub pumy, które trzymają w łapach głowę człowieka.
Odkryto też fragmenty zabudowań: domy z gliny i budulca zwanego quincha, wzniesione w grupach na planie prostokąta. Najważniejszym ośrodkiem tej cywilizacji było Acari. W Cahuachi istniała osada otoczona murem z cegieł adobe. Do naszych czasów przetrwały fragmenty tarasu i piramidy zwieńczonej świątynią.

Płaskowyż Nazca Linie układające się w gigantyczne wzory geometryczne i rysunki zwierząt, wytyczone na pustynnym płaskowyżu, można zobaczyć tylko z lotu ptaka. Są ogromne: jaszczurka ma długość 180 m, małpa z dziwacznie wygiętym ogonem - 90 m, skrzydła kondora rozpinają się na 130 m.
Pozostałe wydrążenia tworzą proste, ale idealne w kształcie figury geometryczne. Powstały one przez usunięcie ciemnych kamieni i odsłonięcie jaśniejszego tła. Najbardziej interesujące rysunki znajdują się 20 km na północ od Nazca. María Reiche, niemiecka matematyczka, która całe życie poświęciła studiowaniu wzorów na płaskowyżu Nazca, uważa, że zostały one wykonane przede wszystkim przez ludy Paracas i Nazca w okresie od 900-600 r. n.e., a także przez Huari w VII w. Według niej, linie tworzą swego rodzaju kalendarz astronomiczny, ale jest to jedna z wielu teorii.
Rankiem, jako że po południu wiatr jest zbyt silny, można się wybrać na wycieczkę samolotem nad pustynią. Lot trwa 35 minut.
Linie można także obejrzeć z wieży obserwacyjnej przy Drodze Panamerykańskiej, 26 km na północ od Nazca. Widać, choć niezbyt wyraźnie, trzy figury: jaszczurkę, drzewo i ręce. Około kilometra na południe od wieży biegnie droga na zachód prowadząca na małe wzgórze, skąd też linie są widoczne. Chodzenie po rysunkach jest zakazane z oczywistego powodu: można je zniszczyć, a poza tym nie ma sensu, gdyż tylko z pewnej wysokości widzi się wzory, w jakie linie się układają.

Cementerio de Chauchilla gdzie można zobaczyć fragmenty wyrobów ceramicznych i ubrań ze schyłkowego okresu kultury Nazca, a także kości, czaszki, mumie. Choć nie ma tu jakichś wyjątkowo cennych znalezisk, widok grobów otoczonych czaszkami i kośćmi, pokrywających pustynię aż po horyzont, wywiera na podróżnych niesamowite wrażenie.