Kościół katolicki p.w. Wniebowzięcia NMP i klasztor franciszkanów.
Franciszkanie zostali sprowadzeni do Wilna jeszcze w czasach pogańskich, czyli przed 1386 r.
Ich pierwszy kościół, wzniesiony poza murami miasta zniszczył najazd krzyżacki w 1390 r.
Następna świątynia powstała już w obecnym miejscu i została poświęcona w 1421 r.
Jest to jeden z najstarszych kościołów Wilna. W obecnej postaci kościół jest trójnawową
bazyliką (pierwotnie był halowy), z wielobocznie zamkniętym wydłużonym prezbiterium oraz
przylegającymi do niego zakrystią, dwiema kaplicami gotyckimi i jedną kaplicą barokową.
Pomimo barokowej przebudowy, wciąż widoczne są elementy gotyckie kościoła: potężne narożne szkarpy,
portal oraz okrągła niska wieżyczka, przyległa do fasady. Wnętrze nakryte jest sklepieniem
kolebkowym, gotyckie kaplice - sklepieniami kryształowymi, a kaplica barokowa - sklepieniem
kopułowym. Sklepienia nawy głównej pokrywają freski Franciszka Niemirowskiego z l. 1773-1780,
przedstawiające sceny z życia św. Franciszka z Asyżu i sceny rodzajowe z życia
w klasztorze franciszkańskim. Nie zachowały się cenniejsze elementy wyposażenia wnętrza
świątyni. Do kościoła przylega duży kompleks dwukondygnacyjnych budynków klasztornych z ogromnym
czworobocznym dziedzińcem pośrodku. |
Litwa i Białoruś 2003