Kościół katolicki p.w. śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty
niegdyś farny, później przez wiele lat użytkowany przez jezuitów i służący jako akademicki.
Świątynia, pierwotnie gotycka, fundowana przez króla Władysława Jagiełłę, została wybudowana w l.
1400-1427 jako parafialny kościół Wilna, w miejscu pierwotnego drewnianego kościółka
wzniesionego przez Jagiełłę tuż po Chrystianizacji Litwy w r. 1387. W 1519 r. kościół
podniesiono do rangi świątyni archiprezbiterialnej. Kościół, będący jedną z najcenniejszych świątyń
Wilna, jest trójnawową bazyliką z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i 7 bocznymi kaplicami.
Obok stoi, ustawiona do świątyni pod kątem, wysoka (68 m) pięciokondygnacyjna dzwonnica, dekorowana
narożnymi pilastrami i kolumnami, nakryta barokowym hełmem. Znajduje się w niej zabytkowy
barokowy dzwon z 1676 r., z płaskorzeźbą MB z Dzieciątkiem. Ozdobą świątyni jest wspaniała
późnobarokowa, czterokondygnacyjna fasada, o wielokrotnie załamanej, plastycznej linii. Bardzo cenny
jest wystrój wnętrza świątyni. Z pierwotnych 23 zachowało się 10 wspaniałych rokokowych ołtarzy
w prezbiterium, ozdobionych licznymi rzeźbami i dekoracjami stiukowymi. Zespół ołtarzy składa
się z ołtarza głównego (zajmującego całą szerokość prezbiterium), dwu ołtarzy bocznych oraz siedmiu
ołtarzy umieszczonych na różnych poziomach. Najwspanialszy jest dwukondygnacyjny ołtarz główny, ozdobiony
licznymi kolumnami, dużymi figurami czterech Ojców Kościoła oraz innymi rzeźbami i kompozycjami
figuralnymi.
|
Litwa i Białoruś 2003