Zespół zabudowań Uniwersytetu Wileńskiego
najstarszej wyższej uczelni na Litwie i w całej Europie Wschodniej. Początkiem uczelni było
kolegium założone w 1570 r. przez jezuitów. W 1579 r. król Stefan Batory nadał kolegium status
wyższej uczelni, która została nazwana Akademią Wileńską. Jej pierwszym rektorem był znakomity kaznodzieja
ks. Piotr Skarga. Ogromny zespół zabudowań uniwersyteckich, wznoszonych na przestrzeni kilku wieków,
został poddany gruntownej restauracji przed 1979 r., z okazji 400-lecia utworzenia uczelni.
Zespół składa się z kilkudziesięciu budynków w stylu od gotyku do klasycyzmu oraz 12 różnej
wielkości dziedzińców. Przed wejściem do Uniwersytetu, od strony ulicy Universiteto, znajduje się otwarty
z jednej strony Dziedziniec Biblioteczny. Największym z dziedzińców jest Dziedziniec Wielki,
(dawniej zwany Dziedzińcem Piotra Skargi), otoczony z trzech stron barokowymi arkadami. Czwartą
pierzeję dziedzińca zajmuje fasada kościoła p.w. św. Jana. Z Dziedzińca Wielkiego przejście wiedzie na
Dziedziniec Marcina Poczobutta, przy którym znajduje się wybudowane w l. 1782-1788 z jego
inicjatywy późnobarokowe obserwatorium astronomiczne o fasadzie zaakcentowanej flankowanym przez
dwie okrągłe baszty ryzalitem, oraz boniowanymi narożnikami i bogatą oprawą okien ostatniej
kondygnacji. Na dachu budynku mieści się taras obserwacyjny i niewielka wieżyczka.
|
Litwa i Białoruś 2003