Kościół katolicki p.w. św. Anny,
gotycki, fundowany przez wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Jagiellończyka, zbudowany z czerwonej,
nietynkowanej cegły w l. 1492-1500. Jest najwspanialszym na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej zabytkiem
późnego gotyku francusko-flamandzkiego, tzw. gotyku płomienistego.
Jest to niewielka jednonawowa świątynia z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i pojedynczą
zakrystią. Architektonicznym arcydziełem jest misterna, wręcz koronkowa fasada kościoła, zwieńczona trzema
ażurowymi ośmiobocznymi wieżyczkami, sprawiająca wrażenie niezwykłej lekkości i elegancji. Wystrój
wnętrza, nakrytego neogotyckim sklepieniem gwiaździstym, pochodzi z pocz. XX w. Prospekt organowy,
ambona i konfesjonały mają charakter neogotycki, ołtarze zaś - neobarokowy.
W wyposażeniu znajdują się także dwa XVIII-wieczne obrazy: "MB z Dzieciątkiem"
i "Św. Jan Nepomucen". W pobliżu stoi neogotycka dzwonnica z 1874 r.,
naśladująca styl gotyckiej fasady kościoła.
|
Litwa i Białoruś 2003